|
|
طب توانبخشی، جلد ۱، شماره ۳، صفحات ۴۱-۵۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی تاثیر استفاده از اسپلینت، ورزش و تحریکات الکتریکی در درمان هالوکس والگوس انعطاف پذیر در افراد جوان |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه و اهداف ازدیاد شیوع هالوکس والگوس در جامعه جوان ایرانی تواماً به عوامل وراثتی و فرهنگی نسبت داده می شود. درمان ترجیحی در این بیماری، درمان های محافظه کارانه می باشد که عموماً بر استفاده از اسپلینت تاکید دارد و رضایتمندی پائینی را به همراه داشته است. در این مقاله استفاده مجزای اسپلینت (شبانه)، اسپلینت به همراه ورزش و اسپلینت به همراه تحریکات الکتریکی با یکدیگر مقایسه گردیده اند. مواد و روش ها در تحقیق حاضر تعداد 36 دانشجوی جوان دارای دفورمیتی خفیف تا متوسط (بر اساس مطالعه Gudas 1992) انتخاب گردیدند. سپس نمونه ها به سه گروه 12 نفره بطوریکه در هر گروه نیمی دارای دفورمیتی خفیف و نیمی متوسط باشند، تقسیم شدند. بعد از آن نمونه ها بطور تصادفی و بمدت 6 هفته در یکی از گروه های سه گانه اسپلینت شبانه، اسپلینت به همراه ورزش و اسپلینت به همراه تحریکات الکتریکی قرار گرفتند. قبل و بعد از شروع مطالعه از کلیه نمونه ها رادیوگرافی استاندارد قدامی- خلفی پا به عمل آمد و پارامتر Hallux Valgus Angle (HVA) پایشان اندازه گیری گردید. میزان درد نمونه ها نیز پیش و پس از درمان با استفاده از پرسشنامه استاندارد AOFAS تعیین گردید. تغییرات زاویه HV و درد نمونه ها پیش و پس از درمان با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها نتایج این تحقیق نشان داد که در گروه تحت درمان با اسپلینت، زاویه HV تغییر معنی داری نشان نداد (4.7% کاهش) (12/0P=). در حالیکه در گروه اسپلینت بهمراه ورزش، کاهش معنی دار 4/15% رخ داد (005/0P=) و در گروه اسپلینت به همراه تحریکات الکتریکی هم کاهش معنی دار 9/13% نشان داده شد (008/0P=). نمرات AOFAS نمونه ها نشان داد که هیچگونه تفاوت معنی داری از نظر میزان درد بین گروه های تحت درمان قبل و بعد از درمان وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری استفاده از اسپلینت بطور مجزا بر کاهش شدت دفورمیتی تاثیر چشمگیری نداشته ولی استفاده همزمان از اسپلینت به همراه ورزش یا تحریکات الکتریکی توانست میزان دفورمیتی را بخوبی بهبود بخشد. نکته دیگر اینکه کاهش دفورمیتی الزاماٌ با کاهش درد همراه نبوده و حتی ممکن است باعث تشدید درد گردد که می تواند بعلت تصحیح آنی دفورمیتی توسط اسپلینت باشد و احتمالاً به مرور زمان کاهش خواهد یافت. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
هالوکس والگوس، اسپلینت شبانه، ورزش، تحریکات الکتریکی، |
|
| عنوان انگلیسی |
Effects of using hallux valgus (HV) splint, HV splint plus exercise or HV splint plus electrical stimulation (ES) on treatment of flexible HV in Young Population |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aim: The dramatically increased incidence of hallux valgus (HV) deformity is more related to the cultural rather than genetic parameters. Satisfaction rate following either conservative or surgical treatments are very low. The current study aimed to compare the effects of three commonly used conservative treatments including hallux valgus (HV) splint, HV splint plus electrical stimulation (ES) currents, or HV splint plus exercise to treat this deformity. Materials & Methods: Thirty-six university students with a mild to moderate HV deformity were recruited in this study. Before starting the study, anterior-posterior view radiographies were taken from their feet. HV angle (HVA) less than 20º was considered as normal, between 21-25º as mild, between 26-40 º as moderate and higher than 40 degrees was considered as a sever HV deformity. Then, the subjects were divided into three groups (n=12) and were randomly placed into Splint, Splint plus Exercise, and Splint plus Exercise plus ES groups for 6 weeks. At the end of week six, the radiographies were repeated and the pre/post treatments HVA were compared. Results: The results of the current study showed a non-significant 4.7% reduction of HVA in Splint group (p=0.12). However, 15.4% reduction of HVA occurred in Splint plus Exercise group, which was significant (p=0.005).The subjects used Splint plus Electrical stimulation showed a significant 13.9% reduction in HVA (p=0.008). Furthermore, AOFAS scores of the subjects revealed no significant differences among treatment groups in terms of pain reduction. Conclusion: Although using a HV splint alone could not significantly reduce the HVA, mixing it with either exercise or ES could significantly expedite its corrective effects. It should be mentioned that correction of the deformity was not always associated with decreasing the subjects’ pain, which might be due to the immediate counter force of the splint. Repeating the study with a long follow-up time is recommended. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
عباس رحیمی |
1 دانشیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (Shahid beheshti university of medical sciences)
مهدی رضایی |
2 مربی گروه فیزیوتراپی، دانشجوی دکترای اورتز و پروتز، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (Shahid beheshti university of medical sciences)
رضا بهروزی |
3 کارشناس فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (Shahid beheshti university of medical sciences)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://www.medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100084_1006.html |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|