آرشیو توانبخشی، جلد ۱۵، شماره ۲، صفحات ۲۲-۳۱
عنوان فارسی تأثیر تمرینات ثبات دهنده و تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه‌های اجتنابی ناشی از درد در بیماران گردن درد مزمن غیر اختصاصی
چکیده فارسی مقاله هدف: شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان می دهند ترس از درد و ترس از آسیب مکانیسمی پایه ای در پیشرفت درد و ناتوانی ناشی از آن در بیماران است . تمرینات ثبات دهنده گردن روشی است که برای درمان مشکلات و ضایعات ستون فقرات طراحی شده اند و سبب ثبات ستون فقرات گردنی و کاهش آسیب پذیری آن می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی تمرینات اختصاصی ثبات دهنده عضلات گردن نسبت به تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاههای اجتنابی ناشی از درد ، بهبود ناتوانی و درد مزمن گردن انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده روی 50 بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران با تشخیص گردن درد مزمن طی سالهای 92-1391 انجام شد . بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 25 تایی تمرین های ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند . درد ( رتبه ای ) با مقیاس اندازه گیری دیداری درد ، شدت ناتوانی ( رتبه ای ) با Neck Disability Scale (NDI ) و دیدگاههای اجتنابی ناشی از درد ( رتبه ای ) با Fear Avoidance of Belief Questionnaeir ( FABQ) قبل ، 4 هفته ، 8 هفته و 12 هفته پس از مراجعه ارزیابی شد . برنامه درمانی هر دو گروه شامل 48 جلسه تمرین طی 8 هفته ، هر هفته 6 جلسه و هر جلسه با تکرار تمرین های مشخص بود . از آزمون های آنالیز واریانس ، آزمونهای t مستقل و t زوج برای مقایسه نتایج قبل ، حین و بعد از درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین درد در گروه ثبات دهنده از 57/1±16/7 در بدو ورود به 70/0±92/0 در پایان هفته 12 و در گروه ایزومتریک حداکثری از 67/1±12/7 در بدو ورود به 94/0±28/1 در پایان هفته 12کاهش یافت (P=0/482) . میانگین ناتوانی (NDI) در گروه ثبات دهنده از 20/3±60/22 در بدو ورود به 90/0 ±16/11 در پایان هفته 12 و در گروه ایزومتریک حداکثری از 76/2±88/21 در بدو ورود به 48/1±96 /14در پایان هفته 12 کاهش یافت (P< 0/001) . میانگین FABQ-W در گروه ثبات دهنده از 84/4±08/35 در بدو ورود به 44/1±08/9 در پایان هفته 12و در گروه ایزومتریک حداکثری از 63/4±76/34 در بدو ورود به 18/2± 44/17 در پایان هفته 12 کاهش یافت (P< 0/001) و میانگین FABQ-PA در گروه ثبات دهنده از 26/2±12/20 در بدو ورود به 01/1±26/9 در پایان هفته 12و در گروه ایزومتریک حداکثری از 23/2±08/20 در بدو ورود به 14/1±16/11 در پایان هفته 12 کاهش یافتند (P< 0/936). کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاههای اجتنابی ناشی از درددر قسمت کار در گروه تمرین های ثبات دهنده نسبت به گروه تمرین های ایزومتریک حداکثری بیشتر بود (P< 0/05) . نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین ایزومتریک حداکثری گردن در بیماران با درد مزمن گردن سبب کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاههای اجتنابی ناشی از درد می شوند . منتها تمرینات ثبات دهنده از تاثیر بیشتری برخوردار بودند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Effects of Stabilization Exercises and Maximum Isometric Exercises on Fear Avoidance of Belief in Chronic Non-Specific Neck Pain
چکیده انگلیسی مقاله Objective: There is an increasing evidence that show fear of pain and fear of re-injury are fundamental mechanisms in progress of pain and disability in the patients. Cervical stabilization training is a method of exercise which is designed to improved the mechanisms by which the cervical spine maintains a stable, injury-free state . The aim of this study was to compare effectiveness of stabilization exercises with maximum Isometric exercises on fear avoidance belief in Chronic Non-Specific Neck Pain . Materials & Methods: In clinical trail study fifty patients with chronic neck pain were recruited. Subjects were randomly assigned to either a stabilization (n=25) or a maximum isometric exercise group (n=25). Before and after intervention ( 4,8,12 weeks) pain was assessed with visual analog scale (ordinal) , disability (ordinal ) with Neck Stability Index (NDI) , Fear Avoidance of Belief with Fear Avoidance of Belief Questionnaire (FABQ . A 48 session exercise program which 8 weeks . six session per week , and per session was performed for both groups. Repeated measurement of analysis variance , Independent t-test and paired t-test were used for comparison between pretreatment and post treatment test results between groups and within groups, respectively. Results: The mean neck pain decreased from 7.16±1.57 in first session to 0.92±0.70 in 12 session in the stabilization group and from 7.12±1.67 in first session to 1.28±0.94in 12 session in maximum isometric group (p=0.482) . The mean disability (NDI) decreased from 22/60±3/20 in first session to 11.16±0.90 in 12 session in the stabilization group and from 21.88±2.76 in first session to 14.96±1.48 in 12 session in maximum isometric group (p< 0.001 ) . The mean FABQ-W decreased from 35.08±4.48 in first session to 9.08±1.44 in 12 session in the stabilization group and from 34.76±4.63 in first session to 17.44±2.18 in 12 session in maximum isometric group (P< 0.001) . The mean FABQ-PA decreased from 20.12±2.26 in first session to 9.26±1.01 in 12 session in the stabilization group and from 20.08±2.23 in first session to 11.16±1.14 in 12 session in maximum isometric group (P=0.938) . Decreased all variables in the stabilization group was more useful than maximum isometric group (P< 0.05) . Conclusion: This study showed that neck specific stabilization exercises and maximum isometric exercises decrease pain, disability, fear of pain and fear of re-injury . Also specific stabilization exercises was more useful than maximum isometric procedure .
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله احمدرضا عسگری آشتیانی | ahmad reza asgari ashtiani
faculty of medicine, tarbiat modares university, tehran, iran
دانشکده پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)

اسماعیل ابراهیمی تکامجانی | esmaeil ebrahimi takmajani


گیتی ترکمان | giti torkaman


محسن امیری | mohsen amiri


مهدی محمدی | mehdi mohammadi


نشانی اینترنتی http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1301-1&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده فیزیوتراپی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات