|
|
آرشیو توانبخشی، جلد ۲۱، شماره ۱، صفحات ۴-۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی تأثیر نوروفیدبک بر تعادل پوسچرال و توجه در بیماران مبتلا به استئوآرتریت پس از جراحی دوطرفه جایگذاری مفصل زانو: مطالعه‌ای مقدماتی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
زمینه و هدف: با بالارفتن امید به زندگی، شاهد افزایش بیماری‌های دژنراتیوی مثل استئوآرتریت هستیم. تعادل عامل مؤثری بر تحرک و فعالیت‌های روزمره زندگی افراد مبتلا به استئوآرتریت شدید زانو است، بیمارانی که به این دلیل کاندیدای جراحی جایگذاری مفصل زانو می‌شوند. درمان‌های سنتی مرسوم بر کاهش درد و افزایش قدرت عضلات استوار هستند و به صورت موضعی در همان ناحیه زانو به کار می‌روند. به‌کارگیری نوروفیدبک روش نوینی برای بهبود تعادل در سطح سیستم عصبی مرکزی است. هدف از این مطالعه مقدماتی، بررسی تأثیر نوروفیدبک بر تعادل پوسچرال و توجه پایدار بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو پس از جراحی جایگذاری کامل دوطرفه مفصل زانو است. روش بررسی: تحقیق حاضر پژوهشی نیمه‌تجربی است که به صورت کارآزمایی تک‌گروهی قبل و بعد انجام شد. جامعه مورد پژوهش با روش نمونه‌گیری در دسترس، همه افراد دارای عمل جراحی دوطرفه مفصل زانو بودند که در بهار و تابستان 1396 به کلینیک کاردرمانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه کرده بودند. در کل، 8 بیمار با میانگین سنی 67/5 با جایگذاری دوطرفه مفصل زانو (در میانگین زمانی 3 ماه از جراحی تا شروع مداخله) بر اساس معیارهای ورود و خروج، وارد این مطالعه شدند. معیارهای ورود عبارت بود از: سن بالای 55 سال؛ رضایت آگاهانه؛ عدم وجود اختلال شناختی (کسب حداقل نمره 20 در ارزیابی کوتاه وضعیت روانی (MMSE)(؛ عدم سابقه جراحی در سایر مفاصل اندام تحتانی؛ داشتن پروتز سیمانی؛ مبتلانبودن به بیماری‌های حاد عروقی قلب، فشارخون بالای کنترل‌نشده، نقایص میدان بینایی و اختلاف طول اندام (بیشتر از یک سانتی‌متر)؛ معتادنبودن به مواد مخدر و مشروبات الکلی؛ عدم اختلالات دهلیزی که ممکن است تعادل را مختل کند؛ توانایی راه‌رفتن مستقل و دریافت‌نکردن مداخله نوروفیدبک پیش از این مطالعه. معیارهای خروج از مطالعه نیز غیبت بیش از دو جلسه و عدم رضایت از شرکت در پژوهش بود. بیماران 8 جلسه با برنامه تعادلی، نوروفیدبک دریافت کردند. ارزیابی و ثبت داده‌ها در سه زمان قبل از شروع مداخله، چهارمین جلسه و در پایان مداخله، با آزمون‌های توجه گوش‌به‌زنگی از سیستم تست وین و آزمون ثبات دینامیک دستگاه تعادل‌سنج بایودکس سطح 6 انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌های آماری تحلیل اندازه‌گیری‌های مکرر، تی نمونه‌های زوجی و تی دونمونه‌ای وابسته، استفاده شد. سطح معناداری کلیه آزمون‌ها 05/0 تعیین شده است. یافته‌ها: نتایج نشان‌دهندۀ بهبود آماری معناداری (0/05P<) در میانگین نمرات ثبات دینامیک بیماران پس از مداخله نوروفیدبک بود، اما میانگین توجه پایدار تغییر آماری معناداری نداشت (0/05> P) و فقط زمان واکنش بیماران کاهش یافت (0/05P<). همچنین افزایش تدریجی موج بتا در در روند درمان دیده شد، اما این افزایش از لحاظ آماری معنادار نبود (0/192=P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه مقدماتی حاکی از وجود شواهد اولیه‌ای بود که نشان می‌داد احتمالاً در 4 ماه اولیه پس از جراحی، نوروفیدبک می‌تواند باعث بهبود سریع عملکرد ثبات پوسچرال در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو با جایگذاری دوطرفه مفصل زانو شود، اما در توجه پایدار تأثیرات محدودی دارد. بنابراین می‌توان از این برنامه درمانی غیرتهاجمی و بدون عارضه به عنوان درمانی مکمل در فرایند توانبخشی این بیماران استفاده نمود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
نوروفیدبک، جایگذاری مفصل زانو، تعادل پوسچرال، توجه |
|
| عنوان انگلیسی |
The Effect of Neurofeedback on Postural Balance and Attention in Patients Suffering From Knee Osteoarthritis With Bilateral Total Knee Replacement: A Pilot Study |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Objective: Increasing life expectancy leads to an increase in degenerative diseases such as osteoarthritis One of the important factors that affect the mobility and activity of daily living in patients suffering from knee osteoarthritis with bilateral Total knee replacement, is dynamic balance. Traditional rehabilitation approaches that target pain and the strengthening program of lower extremities are done locally at the site of the knee. Neurofeedback training is a relatively new method of improving balance that works at the CNS level. The main objective of this preliminary pilot study was to examine the effect of neurofeedback training on dynamic stability and sustained attention in patients with bilateral total knee arthroplasty (BTKA). Material & Method: This was a semi experiment with a one-group before/after trial design. The study population were all patients with BTKA that had referred to the outpatient clinic of Occupational Therapy of Shahid Beheshti University of Medical Sciences from April to September 2017 via convenience sampling. A total of 8 female patients with the mean age of 67.5 (The mean elapsed time since surgery was 3 month) were enrolled according to the inclusion and exclusion criteria. Based on the inclusion criteria, participants must be older than 55 years old, the researchers had to acquire the informed consent of all the patients who were going to participate in the study, and make sure of the absence of cognitive impairment (a minimal score of 20 in MMSE). There had to be a lack of operation in the other joints of the lower extremity, and only the use of cement prosthesis could be accepted. Furthermore, there had to be a lack of uncontrolled hypertension or acute vascular heart disease, a lack of visual field deficit, a lack of discrepancy between legs of more than 1 centimeter, the ability to walk, the lack of alcohol or substance use and vestibular disorders that might impair balance. In addition, patients could not have received neurofeedback training before. Exclusion criteria included the following: being absent for more than 2 therapeutic sessions and the patient's unwillingness to collaborate in the research process. All patients received 8 sessions' standard neurofeedback training with the balance protocol. Assessments and data gathering were done at three times: before training, in the fourth and eighth sessions with vigilance attention test (Vienna test system) and dynamic stability test (level 6 of Biodex system). Data analysis was done with SPSS (version 22) and Repeated Measure, paired-samples T Tests and two-related samples. P < 0.05 was considered as significant. Results: The results showed a significant improvement in the mean score of dynamic stability after neurofeedback training (P< 0.05). While the mean scores of sustained attention were not significant (P>0.05), only the mean scores of reaction time of the attention test were significant (P< 0.05). Also A gradual increase in beta-wave was seen in the treatment process. But this increase was not statistically significant Conclusion: This pilot study showed there is a preliminary evidence that Neurofeedback training can probably improve dynamic stability in female patients with bilateral total knee arthroplasty rapidly, but it has limited efficiency in sustained attention. Thus it can be used as an adjunctive training for the promotion of postural stability in female patients with bilateral total knee arthroplasty. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
علی اصغر جامه بزرگی | Ali asghar jame bozorgi
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آموزشی کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
زینب بلقان آبادی | Zeinab Bolghanabadi
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آموزشی کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
امین مهدی زاده | Amin Mahdizadeh
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه کاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران،ایران.
اشکان ایرانی | Ashkan Irani
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آموزشی کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2843-3&slc_lang=fa&sid=1 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
کاردرمانی |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|