، جلد ۲۲، شماره ۲، صفحات ۱۵۰-۱۵۴

عنوان فارسی مقایسه زیست مکانیکی سیم فلزی و فایبروایر به عنوان تکنیک‌های اتصال تنشی: یک مطالعه برون‌تنی
چکیده فارسی مقاله پیشینه: از تکنیک سیم اتصال تنشی و پین (PTBW) برای تعدیل نیروی کششی در محل شکستگی اولکرانون استفاده می‌شود. اگرچه می‌توان از سیم فلزی برای روش اتصال تنشی استفاده کرد، اما عوارضی مانند تحریک پوست یا عفونت را در پی دارد. سایر مواد تثبیت کننده مانند بخیه پلی‌استر و پلی‌اتیلن با مقاومت بالا که هیچ گونه تحریک و درد پوستی ایجاد نمی‌کنند، مقاومت مکانیکی مشابه‌ای با سیم فلزی دارند. هدف: هدف از این مطالعه مقایسه پایداری شکستگی قطعه اولکرانون با استفاده روش اتصال تنشی با بکارگیری سیم فلزی و فایبروایر با مقاومت کششی یکسان بود. روش کار: این مطالعه به عنوان یک آزمایش زیست مکانیکی برون‌تنی بر آرنج لاشه سگ‌ها انجام شد. ما به روش زیست مکانیکی دو روش تثبیت‌سازی زیر را در آرنج لاشه‌هایی که استئوتومی اولکرانون روی آن‌ها انجام شده بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. 1- سیم کیرشنر (K) به همراه سیم اتصال تنشی فلزی 76/0 میلی‌متر، 2- سیم‌های K به همراه سیم اتصال تنشی فایبروایر شماره 2. از دستگاه آزمون کششی برای اندازه‌گیری میزان جابجایی استفاده شد. نتایج: بر اساس اندازه‌گیری‌ها میانگین حداکثر مقدار بار (MML) و میانگین ظرفیت تحمل بار (MYL) در هنگام استفاده فایبروایر شماره 2 به عنوان اتصال تنشی نسبت به سیم فلزی 76/0 میلی‌متر بیشتر است. نتیجه‌گیری: مقاومت زیست مکانیکی فایبروایر شماره 2 در محل استئوتومی اولکرانون سگ به طور معنی‌داری با سیم فلزی 76/0 میلی متر متفاوت بود. بنابراین، فایبروایر به جای سیم فلزی که دارای مقاومت مشابه است، قابل استفاده می‌باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله

عنوان انگلیسی Biomechanical comparison of metal wire and FiberWire as tension band techniques: an ex vivo study
چکیده انگلیسی مقاله Background: The pin and tension band wire (PTBW) technique is used to convert the tensile force at the olecranon fracture site. Although metal wire can be used for the tension band technique, it has side effects such as skin irritation or infection. Other fixation materials like a high-strength polyester and polyethylene suture that do not cause skin irritation and pain, provide similar mechanical strength. Aims: The aim of this study was to compare olecranon fragment stability by applying tension bands using metal wire and FiberWire of identical tensile strength. Methods: This study was designed as ex vivo biomechanical test on canine cadaveric elbows. We biomechanically analyzed the following two fixation methods in cadaveric elbows with olecranon osteotomies: (1) Kirschner (K) wire with 0.76 mm metal wire tension band, (2) K-wires with No. 2 FiberWire tension band. A tensile testing machine was used to measure displacement. Results: It was measured that the mean maximum load (MML) value and mean yield load (MYL) were higher using No. 2 FiberWire as a tension band than 0.76 mm metal wire. Conclusion: Biomechanical strength of No. 2 FiberWire was significantly different from 0.76 mm metal wire in a canine model of olecranon osteotomy. So, FiberWire is applicable instead of metal wire that has a similar strength.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Canine, FiberWire, Metal wire, Olecranon osteotomy, Tension band

نویسندگان مقاله B. M. Hwang |
1Department of Veterinary Surgery, College of Veterinary Medicine, Chonbuk National University, 79, Gobong-ro, Iksan-si, 54596, Jeollabuk-do, South Korea

M. S. Kim |
Department of Veterinary Clinical Science, College of Veterinary Medicine and Research Institute for Veterinary Science, Seoul National University, Seoul 08826, South Korea


نشانی اینترنتی https://ijvr.shirazu.ac.ir/article_6031_26a3af1a62fd793dafff98a06bb6f2a7.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات