|
|
مجله دانشگاه علوم پزشکی قم، جلد ۱۶، شماره ۳، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی اثر تئوبرومین بر کولیت السراتیو القا شده با اسید استیک در موش صحرایی ماده |
|
| چکیده فارسی مقاله |
زمینه و هدف : کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی مزمن روده بزرگ و راست روده می باشد که با علائمی مانند خونریزی از رکتوم، اسهال ، گاهی اوقات درد ناحیه شکمی همراه است. تئوبرومین آلکالوئیدی است که در مغز قهوه ، درخت کاکائو و برگ‌های چای یافت می‌شود. این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات تئوبرومین برای درمان و کنترل التهاب در مدل حیوانی کولیت اولسراتیو طراحی شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، بعد از القای کولیت با اسید استیک 4%، رت ها در 4 گروه شامل گروه شاهد، کولیت، کولیت + تیمار شده با پردنیزولون (mg/kg 10) و کولیت + تیمار شده با تئوبرومین (mg/kg 100) تقسیم شدند. همه رت ها به صورت روزانه از نظر تغییرات وزن بدن، وجود خون در مدفوع و قوام مدفوع بررسی شدند . میانگین مجموع تغییرات شاخص بیماری در هر روز مشخص و در انتهای دوره گروه ها با هم مقایسه شدند .بعد از ده روز رت ها آسان کشی شده و از نظر ضایعات ماکروسکوپی ،تولید فاکتورهای بیوشیمیایی در هموژن بافت روده مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز تمامی داده های پارامتری و فاکتورهای بیوشیمایی با آزمون ANOVA یک طرفه صورت پذیرفت. همچنین تجزیه و تحلیل داده های غیر پارامتری مرتبط با شدت بیماری با آزمون Fridman انجام گرفت. یافته ها : نتایج وزن موش ها حاکی از آن است که گروه کولیت با کاهش وزن شدیدی روبرو شدند، در گروه درمانی با تئوبرومین و پردنیزولون وزن موشها بتدریج افزایش یافت. همچنین شاخص بیماری در موشهای گروه کولیت افزایش یافت. در گروههای تیمار شده با تئوبرومین و پردنیزولون سطح شاخص کاهش یافت. بررسی های ماکروسکوپیک نشان داد که میزان زخم های بافتی و خون ریزی در گروه های درمانی نسبت به گروه کولیت بسیار کاهش داشت و تا حدودی مشابه گروه سالم بود. بررسی های آماری نشان داد که در گروه کولیت میزان میلو پراکسیداز ، نیتریک اکساید و مالون دی آلدئید (MDA) نسبت به گروه کنترل به میزان قابل توجهی افزایش یافت ( p< 0.05 ) و تیمار با تئوبرومین و پردنیزولون باعث کاهش معنی دار این فاکتورها نسبت به گروه کولیت شد. برعکس میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و میزان پروتئین در گروه کولیت نسبت به گروه کنترل کاهش یافت، در حالیکه در گروههای تیمار شده با تئوبرومین و پردنیزولون در مقایسه با گروه کولیت افزایش معنی داری دیده شد. نتیجه گیری : درمان با تئوبرومین و پردنیزولون موجب بهبود واکنش های ایجاد شده گردید بطوریکه میزان زخم های بافتی و خون ریزی در گروه های درمانی نسبت به گروه کولیت بسیار کاهش یافت. همچنین میزان میلو پراکسیداز ، نیتریک اکساید و مالون دی آلدئید (MDA) نسبت به گروه کولیت کاهش معنی داری را نشان داد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
کولیت اولسراتیو، تئوبرومین، پردنیزولون، اسید استیک، موش صحرایی |
|
| عنوان انگلیسی |
The effect of theobromine on acetic acid-induced Ulcerative colitis in female rat |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aim: Ulcerative colitis is a chronic inflammatory disease of the large intestine and rectum that is accompanied by symptoms such as rectal bleeding, diarrhea, and sometimes abdominal pain. Theobromine is a alkaloid which is found in coffee beans, cocoa beans and tea leaves This study was conducted to evaluate the effects of theobromine to treat and control inflammation in the animal model of ulcerative colitis. Methods: In this experimental study, after induction of colitis with acetic acid 4%, rats were divided into 4 groups including: control group, colitis, colitis + treated with prednisolone (10 mg / kg) and colitis + treated with theobromine (100 mg / kg). All rats were evaluated daily for changes in body weight, blood in the stool, and stool consistency. The mean total changes in disease index per day were determined and compared at the end of the groups. In terms of macroscopic lesions, the production of biochemical factors in the homogeneity of intestinal tissue was examined. Analysis of all parametric data and biochemical factors among the groups was performed by one-way ANOVA test. Evaluation of non-parametric data related to disease severity by Fridman test was also used. Results: The results of the weight of the rat indicate that the colitis group experienced severe weight loss, in the treatment group with theobromine and prednisolone the weight of the rat gradually increased. Disease index also increased in colitis group. Index levels decreased in theobromine and prednisolone-treated groups. Macroscopic examination showed that the rate of tissue wounds and bleeding in the treatment group was much lower than in the colitis group and was somewhat similar to the healthy group. Statistical studies showed that in the colitis group the levels of myeloperoxidase, nitric oxide and malondialdehyde (MDA) increased significantly compared to the control group (p < 0.05) and treatment with theobromine and prednisolone significantly reduced the ratio of these factors. In contrast, total antioxidant capacity (TAC) and protein content decreased in the colitis group compared to the control group, while in the theobromine and prednisolone-treated groups there was a significant increase compared to the colitis group. Conclusion: Treatment with theobromine and prednisolone improved the reactions so that the amount of tissue wounds and bleeding in the treatment groups was much reduced compared to the colitis group. Also, the levels of myeloperoxidase, nitric oxide and malondialdehyde (MDA) showed a significant decrease compared to the colitis group. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Ulcerative colitis, Theobromine, Prednisolone, Acetic acid, Rat |
|
| نویسندگان مقاله |
امید سامی دلی | Omid Sami Deli
Urmia University
دانشگاه ارومیه
شیوا خضری | Shiva Khezri
Urmia University
دانشگاه ارومیه
میثم ابطحی فروشانی | Meysam Abtahi froushani
Urmia University
دانشگاه ارومیه
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://journal.muq.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1927-3&slc_lang=fa&sid=1 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
فیزیولوژی |
| نوع مقاله منتشر شده |
مقاله پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|