نشریه پرستاری ایران، جلد ۳۵، شماره ۱۳۶، صفحات ۰-۰

عنوان فارسی ارزشیابی اثر آموزش مبتنی بر شبکه مجازی بر تاب آوری و بار مراقبتی والدین کودکان مبتلا به سرطان
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: سالانه، تقریباً300000کودک در جهان به سرطان مبتلا می شوند. طبق مطالعات آشفتگی و اختلال ایجاد شده در اثر سرطان کودکی و معالجه آن محدود به کودک نمی شود و [H1] والدین نیز تحت تأثیر قرار می­گیرند. مطالعات نشان دادند اکثر والدین کودکان مبتلا به سرطان بارمراقبتی را تجربه کرده اند. بارمراقبتی موجب کاهش کیفیت زندگی والدین می گردد و در کیفیت زندگی کودک و مراقبت از او مؤثر است. والدین کودکان مبتلا به سرطان بارمراقبتی زیادی را تحمل می­کنند و این نتیجه مسئولیت های آن ها برای انجام امور مربوط به مراقبت از کودک است. مراقبان دارای تاب­آوری کم، حتی در صورت تقاضای کم مراقبت از گیرنده مراقبت، بارمراقبتی بالایی را متحمل می­شوند. تاب­آوری به افراد کمک می­کند تا استراتژی­های مختلف و مهارت­های مقابله­ای را پیدا کنند. افزایش تاب­آوری خانواده می­تواند از طریق بهبود عملکرد جسمی و روانی، سطح بارمراقبت را کاهش دهد. اقدامات مراقبتی والدین تأثیر بسزایی در وضعیت کودکان مبتلا به سرطان دارد. ارتقاء فرصت­ها برای مراقبت از کودکان مبتلا به سرطان، شرکت در گروه­های حضوری یا مجازی حمایت از والدین و همچنین بحث و گفتگو بین پرستاران و والدین می­تواند با تقویت صلاحیت و توانمندسازی والدین، مراقبت از کودک مبتلا به سرطان را برای والد تقویت کند. مداخلات اینترنتی به عنوان ابزاری برای ارائه خدمات درمانی ارزان و در دسترس برای ارتقاء خود مدیریتی و تعامل در حال ظهور است. مداخله مبتنی بر اینترنت یک برنامه خود راهنمایی است که از طریق وب­سایت اداره می­شود. این مطالعه، سعی دارد با استفاده از آموزش مبتنی بر شبکه مجازی، ایجاد تغییرات مثبت و بهبود دانش و درک شرایط مرتبط با سلامتی برای والدین کودکان مبتلا به سرطان باشد، بنابراین هدف اصلی این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر شبکه مجازی بر تاب­آوری و بارمراقبتی والدین کودکان مبتلا به سرطان است. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش از نوع ارزشیابی اثر( پیش آزمون و پس آزمون) تک گروهی بود که در سال 1399 [FR2] انجام شد. محیط پژوهش، بیمارستان فوق تخصصی حضرت علی اصغر(ع) و مرکز طبی کودکان بود. در این مطالعه، 50 نفر از والدین کودکانی که جهت انجام شیمی درمانی یا سایر مراقبت ها به این مراکز مراجعه می کردند به روش نمونه­گیری مستمر، انتخاب شد. بازه ی نمونه گیری از مهر تا اسفند 1399 به طول [FR3] انجامید. ابزار گردآوری داده ها، فرم مشخصات فردی که دو قسمت و شامل اطلاعات جمعیت شناختی والد که شامل: جنس، سن، وضعیت اقتصادی، وضعیت اشتغال، تعداد فرزند و سطح تحصیلات و اطلاعات جمعیت شناختی کودک شامل: سن، جنس، مدت ابتلای کودک به بیماری و نوع بیماری ، مقیاس تاب آوری (2003Connor, and Davidson) که یک مقیاس 25 گویه از نوع لیکرت 5 درجه ای است و کمترین نمره 0 و بیشترین نمره 100 می باشد که اخذ نمره ی 60 و بالاتر از آن بیانگر تاب آوری بالا می باشد و مقیاس بار مراقبتی (1989Novak and Guest,) نیز یک مقیاس 24 سوالی با لیکرت 5 درجه ای است که 5 خرده مقیاس دارد و کمترین نمره 0 و بیشترین  نمره 96 است و عدد 36 و بالاتر به معنی بار مراقبتی بالا بوده است. در ابتدا پیش آزمون گرفته شد. آموزش تاب­آوری به مدت 4 هفته از طریق یک شبکه اجتماعی مجازی با استفاده از منابع جمع آوری شده در حیطه ی روش های افزایش تاب آوری که به کتابچه ی آموزشی تبدیل و توسط اعضا هیئت علمی گروه پرستاری کودکان مورد تایید قرار گرفت، برگزار شد. یک ماه پس از انجام مداخله، پس­آزمون گرفته شد. تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی(تی زوجی) در نرم افزار SPSS26 انجام گردید. یافته ها: متغیرهای جمعیت شناختی مورد بررسی قرار گرفت و تجزیه و تحلیل آماری انجام شد. نتایج حاصل به این صورت بود که در والدین،  بیشترین فراوانی جنس، مادران (84 درصد)، سن، 30 تا 35 سال (40 درصد) و همه ی واحد های مورد پژوهش متاهل بودند. بیشترین فراوانی وضعیت اقتصادی، متوسط (66 درصد)، بیشتر والدین (62 درصد) خانه دار، دارای دو فرزند (54 درصد) و 44 درصد مشارکت کنندگان دیپلم بودند. در اطفال نیز، بیشترین فراوانی سن، مربوط به سن 3 تا 6 سال (21درصد)، بیشترین فراوانی جنسیت  دختران 27 مورد (54 درصد)، بیشتر زمان [H4] ابتلای کودک "کمتر از 6 ماه"(38 درصد) بود. از نظر نوع بیماری بیشترین درصد مربوط به "سرطان های خون" بود(42 درصد). نتایج بر اساس آزمون تی زوجی نشان داد که: میانگین تاب آوری قبل از مداخله 21/84±50/32 و بعد از مداخله 9/16±78/24 بدست آمد و نشان دهنده آن بود میانگین نمره کسب شده بعد از مداخله به طور معنی داری بیشتر از قبل از مداخله بود که به معنای تاب آوری بیشتر است(001/0p<) و میانگین بارمراقبتی کل قبل از مداخله 18/17±57/18 و بعد از مداخله 7/45±24/02 بدست آمد و نشان دهنده آن بود که میانگین نمره کسب شده بعد از مداخله به طور معنی داری کمتر از قبل از مداخله بود که به معنای بارمراقبتی کمتر در این متغیر است (0/001p<). نتیجه گیری: به منظور دستیابی به نتایج حاصل بر اساس اهداف پژوهش، برای هر هدف به بررسی نمرات، در مراحل قبل و یک ماه بعد از مداخله پرداخته و سپس به مقایسه تغییرات بین قبل و بعد از مداخله، اقدام شده است. با توجه به نتیجه مطالعه حاضر و یافته­های حاصل از سایر مطالعات مشابه، می­توان اذعان نمود که تاب آوری به عنوان متغیری که ریشه در روانشناسی فردی و اجتماعی دارد، برای والدین و سایر اعضای جامعه، به شدت از اجرای مداخلات روانشناختی تاثیر پذیرفته و ارتقاء می­یابد. نظر به این که یافته­های این مطالعه، بیان داشت، برنامه آموزشی مبتنی بر شبکه مجازی باعث افزایش تاب آوری والدین کودکان مبتلا به سرطان می­شود و با توجه به این که والدین بعلت ارتباط نزدیکی که با کودک دارند احتمال به خطر افتادن سلامت روان آنها نسبت به سایر اعضای خانواده، بیشتر است، کاربرد برنامه­های آموزشی مبتنی بر شبکه های اجتماعی که قابلیت اجرایی بالایی دارند، به منظور افزایش تاب آوری والدین و بخصوص والدین کودکان مبتلا به سرطان، باید مدنظر مدیران پرستاری قرار گیرد و با توجه به این که نتایج مطالعه کنونی موید تاثیر مثبت آموزش مبتنی بر شبکه ی مجازی بر بار مراقبتی والدین کودکان مبتلا به سرطان است، می توان چنین اظهار داشت که آموزش مبتنی برشبکه مجازی برای والدین کودکان مبتلا به سرطان، با کاهش بار مراقبتی آنان، همراه است. بنابراین ضروری است که سوپروایزران آموزشی بیمارستان ها،  آموزش های اثربخشی را که می تواند به کاهش بار مراقبتی والدین منجر گردد، در متن برنامه های آموزشی خود قرار دهند. از منظر پرستاری کودکان، چنین به نظر می رسد که والدین از طریق توانمندشدن روانی، می توانند انگیزه بیشتری برای ادامه حمایت و مراقبت های بهتر برای کودکان خود که از سرمایه های ارزشمند جامعه هستند، پیدا کنند. یافته های مطالعه حاضر موید فرضیه های" آموزش مبتنی برشبکه مجازی سبب افزایش تاب آوری والدین کودکان مبتلا به سرطان می شود. و آموزش مبتنی بر شبکه مجازی سبب کاهش بار مراقبتی والدین کودکان مبتلا به سرطان می شود." است. تایید فرضیه های پژوهش، نشان دهنده موثر بودن آموزش مبتنی بر شبکه ی مجازی بر کاهش بار مراقبتی و بهبود تاب آوری والدین کودکان مبتلا به سرطان است.  نظر به این که یافته­های این مطالعه، بیان داشت، آموزش مبتنی بر شبکه ی مجازی باعث کاهش بار مراقبتی والدین کودکان مبتلا به سرطان و بهبود تاب آوری آنان می­شود و با توجه به این که والدین از جمله گروهی هستند زمان بیشتری را به کودکان خود اختصاص داده و عضو مهمی از جامعه، بنابر ارتباط آنان با محیط خارج از خانه هستند، داشتن کودک مبتلا به سرطان بر بارمراقبتی آنان می افزاید و تاب آوری آنان را می کاهد؛ کاربرد برنامه­های آموزشی مبتنی بر شبکه های مجازی که قابلیت اجرایی بالایی دارند، به منظور کاهش بار مراقبتی والدین کودکان مبتلا به سرطان و بهبود تاب آوری آنان باید مدنظر مدیران پرستاری قرار گیرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آموزش مجازی، تاب آوری، بار مراقبتی، والدین، سرطان کودکان

عنوان انگلیسی Evaluating the Effect of Virtual Network-Based Education on Resilience and Caregiver Burden in Parents of Children With Cancer
چکیده انگلیسی مقاله Background and  Aims: Each year, approximately 300,000 children worldwide are diagnosed with cancer. According to studies, the disorder and turmoil caused by childhood cancer and its treatment is diagnosed beyond the child and the parents are also affected. Studies have shown that most parents of children with cancer have experienced the burden of care. The burden of care reduces the quality of life of parents and is effective in the quality of life and care of children. Parents of children with cancer have a high level of burden, and as a result, they have responsibilities for child care. One of the most appropriate ways to deal with the disease is resilience. Caregivers with low resilience carry a high burden of care, even if the caregiver's demand for care is low. Resilience helps people find different coping strategies and skills. Increasing family resilience can reduce the burden of caring by improving physical and mental functioning. Parental care measures have a significant impact on the condition of children with cancer. Promoting opportunities to care for children with cancer, participating in parent support face-to-face or virtual groups, as well as discussions between nurses and parents can enhance parental care for a child with cancer by strengthening the competence and empowerment of parents. Internet interventions are emerging as a means of providing affordable and acces sible health care to promote self-management and engagement. Internet-based intervention is an e-learning program that is managed electronically. This program tries to make positive changes and improve knowledge and understanding of health-related conditions for parents of children with cancer by using virtual network-based education, so the main purpose of this study is to determine the effectiveness of virtual network-based education on resilience and the care burden for parents of children with cancer. Material & Methods: This study is an effect evaluation study (Pre-test and post-test) It was a single group which was done in 2021. The research environment was Hazrat Ali Asghar (AS) subspecialty hospital and pediatric medical center. In this study, 50 parents of children who referred to these centers for chemotherapy or other care were selected by continuous sampling. Sampling time interval From September 2020 to February 2021 it took. Data collection tools were Personal profile form that has two parts and includes parent demographic information including: gender, age, economic status, employment status, number of children and level of education and child demographic information including: age, sex, duration of illness and type of illness, resilience scale (2003Connor, and Davidson Which is a 25-point scale of 5-point Likert type with a minimum score of 0 and a maximum score of 100, which indicates a high resilience of 60 and above, and the Care Load Scale (1989Novak and Guest,) is a The 24-point scale with 5-point Likert has 5 subscales and the lowest score is 0 and the highest score is 96, and the number 36 and above means a high care load. First, a pre-test was taken. Resilience training was held for 4 weeks through a virtual social network with using collected resources In the field of methods of increasing resilience, which was turned into an educational booklet and approved by the selected judges of the faculty and a post-test was performed one month after the intervention. Data analysis was performed using descriptive and inferential statistics (paired t-test) in SPSS26 software. Results: Demographic variables were examined and statistical analysis was performed. The results showed that in parents, the highest frequency of gender was mothers (84%), age, 30 to 35 years (40%) and all units were married. The highest frequency of economic status was moderate (66%), the majority of parents (62%) were housewives, had two children (54%) and 44% had diploma participants. In children, the highest frequency of age, related to the age of 3 to 6 years (21%), the highest frequency of sex, belongs to girls 27 out of 50 children (54%), the most Time Getting infected Child It was related to the two options "less than 6 months" (38%) and "6 months to 1 year" (38%) and in terms of the type of disease, the highest percentage was related to "leukemia" (42%). The results based on paired t-test showed that: Mean resilience before intervention 50/32±21/84 And after the intervention 78/24±9/16 It was obtained and showed that the mean score obtained after the intervention was significantly higher than before the intervention which means more resilience (p < 0.001) And average Total care burden Before intervention 57/18±18/17 And after the intervention 24/02±7/45 was obtained and showed that the mean score obtained after the intervention was significantly lower than before the intervention, which means less care burden in this variable (p < 0.001). Conclusion: In order to achieve the results based on the objectives of the research, for each purpose, the scores were examined in the stages before and one month after the intervention and then the changes between before and after the intervention were compared. According to the results of the present study and the findings of other similar studies, it can be acknowledged that resilience as a variable rooted in individual and social psychology, for parents and other members of the community, it is strongly influenced and promoted by psychological interventions. According to the findings of this study, the virtual network-based educational program increases the resilience of parents of children with cancer. And because parents are more likely to be at risk of mental health than other family members because of their close relationship with the child, the use of high-performance social networking programs to increase resilience the care of parents, especially parents of children with cancer, should be considered by nursing managers  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Virtual Network, Resilience, Caregiver Burden, Parents, Children Cancer

نویسندگان مقاله هاجر بهزادی | Hajar Behzadi
Department of Pediatric Nursing, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی ایران، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.

لیلی بریم نژاد | Leili Borimnejad
Nursing Care Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.

مرجان مردانی | Marjan Mardani Hamoleh
Nursing Care Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.

شیما حقانی | Shima Haghani
Biostatistics, Nursing Care Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
آمار زیستی، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.


نشانی اینترنتی http://ijn.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-247-4&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده پرستاری
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات