، جلد ۱۵، شماره ۳، صفحات ۸۲-۷۳
عنوان فارسی تأثیر آموزش برنامۀ « من می توانم مشکل را حل کنم » بر بهبود مهارت حل مسئله و مهارت‌های اجتماعی دانش آموزان پیش دبستانی و پایۀ اول
چکیده فارسی مقاله مقدمه: درپژوهش حاضر، اثر آموزش حل مسئلۀ بین­فردی بر بهبود مهارت‌های اجتماعی و توانایی حل مسئله در کودکان پیش ­دبستانی و دانش­آموزان پایۀ­ اول بررسی شده است. روش: مطالعه با روش شبه­ آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون، بدون گروه کنترل اجرا شد. نمونه، که به صورت نمونۀ دردسترس در پژوهش شرکت کردند، شامل 32 دانش­آموز پیش­ دبستانی (نُه دختر و 23 پسر) و 20 دانش­ آموز پایۀ اول (نُه دختر و 11 پسر) بود که در سه مدرسۀ غیرانتفاعی در شهر تهران مشغول تحصیل بودند. برنامۀ حل مسئلۀ شناختی "من می­توانم مشکل را حل کنم. "در هر کلاس به صورت گروهی، طی چهار ماه، به وسیلۀ معلمان آموزش داده و با استفاده از مصاحبۀ بالینی راه­حل­های مختلف و فرم‌های والدین و معلم پرسش­نامۀ مهارت‌های اجتماعی گرشام و الیوت  ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل اندازه­ گیری مکرر و مقایسۀ اطلاعات به دست آمده از پیش ­آزمون و پس­ آزمون نشان می­ دهد که تغییرات نمرۀ کل مهارت‌های اجتماعی فرم‌های والدین و معلم به لحاظ آماری معنادار بوده و برنامۀ مداخله مهارت‌های همکاری (فرم معلم)، مسئولیت ­پذیری (فرم‌های والدین)، جرأت­ ورزی (فرم معلم و والدین) و خودکنترلی (فرم معلم) دانش­ آموزان را افزایش داده که این افزایش از نظر آماری نیز معنادار است. همچنین برنامۀ مداخله در افزایش ارائۀ راه­حل­ها (سیالی) و طبقات مرتبط (انعطاف‌پذیری)، که حاکی از توانایی حل مسئلۀ بین­فردی است، مؤثر بوده و تفاوت میانگین­های پیش­آزمون و پس­آزمون به لحاظ آماری معنادار است، اما تغییرات ایجاد شده در میانگین خرده ­عامل همکاری و خودکنترلی در فرم والدین و پاسخ­های نامرتبط معنادار نیست. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر همسو با نتایج تحقیقات دیگر تأییدی است بر کارآیی مداخلات شناختی حل مسئله در روابط اجتماعی. در پایان، دربارۀ لزوم توجه به آموزش مهارت‌های حل مسئله، به عنوان بخشی از برنامه­های درسی مدارس و تأثیر آن بر رفتارهای کودکان و عملکرد تحصیلی آنها، بحث شده است.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله روش حل مسئله، آموزش مهارت‌های اجتماعی، مداخلات شناختی رفتاری
عنوان انگلیسی The Efficacy of “I Can Problem Solve” Program in improving Problem Solving and Social Skills amongst Preschoolers and First Grade Students
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: In the present study, the effectiveness of interpersonal problem solving training to improve social skills and problem solving ability amongst preschool children and first- grade students was evaluated. Method: This study was conducted using a quasi-experimental method using a pretest/post-test without a control group. The population sample comprised 32 preschool students (9 girls and 23 boys) and 20 first-grade students (9 girls and 11 boys) who were enrolled in the study as unavailable sample. The Shure's cognitive problem-solving program known as "I can problem solve" was taught in each class for four months by the teachers. The intervention was evaluated using the Alternative Solution Skills and Social Skills Rating System-parent and teacher forms. Results: Our results from the repeated measure analysis comparing the pre-test and post-test scores indicated that intervention program was significantly effective in increasing total  scores of social skills (parent and teacher forms), cooperative skills (teacher form), responsibility (parent form), assertiveness (teacher and parent forms) and self-control (teacher form). Moreover, the intervention program was shown to significantly increase the scores on "relevant solutions" and "relevant category". Meanwhile, changes in the means of the sub-factors "cooperation", "self-control" in the parents form and "relevant solutions" were not statistically significant. Discussion: In line with earlier body of evidence, our findings confirmed the effectiveness of interventions based on cognitive problem solving in social relationships. This survey discusses the importance of problem solving skill training, as part of school's curriculum, and effectiveness of problem solving training on child behaviors and academic performance
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Problem Solving Method, Social Skills Training, Cognitive-Behavioral
نویسندگان مقاله محسن شکوهی یکتا | Mohsen Shokoohi Yekta
Associate Professor, University of Tehran,Tehran,Iran.
دانشیار دانشگاه تهران

مهدی دوایی | Mahdi Davaei
Assistant Professor, Azad University,Tehran,Iran.
استادیار دانشگاه علوم تحقیقات

نیره زمانی | Nayereh Zamani
Researcher, Tarbiyate Novin Cultural Institute,Tehran,Iran.
کارشناسی ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی

جواد پورکریمی | Javad Poorkarimi
Assistant Professor, Jahad Daneshgahi Institute,Iran.
استادیار پژوهشکدۀ مطالعات توسعه جهاد دانشگاهی واحد تهران

علی شریفی | Ali Sharifi Researcher
Tarbiyate Novin Cultural Institute.
کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی

نشانی اینترنتی http://icssjournal.ir/browse.php?a_code=A-10-2-171&slc_lang=other&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده other
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی اصیل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات