|
، جلد ۷، شماره ۴، صفحات ۳۶-۴۲
|
|
|
عنوان فارسی |
فرسودگی شغلی در کارکنان درمانی روانپزشکی بیمارستان روزبه |
|
چکیده فارسی مقاله |
هدف: هدف این مطالعه، بررسی میزان فرسودگی شغلی و ابعاد آن در کارکنان درمانی روانپزشکی بیمارستان روزبه تهران و ارتباط آن با متغیرهای جمعیتشناختی و شغلی بود. روش: در این پژوهش، کارکنان درمانی بیمارستان که ارتباط مستقیم با بیماران داشتند، دعوت شدند. از 165 نفر، 140 نفر (84/8%) پاسخ دادند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامهای شامل اطلاعات جمعیتشناختی و مرتبط با کار، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک بود. یافتهها: از کل کارکنان، 20/7% دچار خستگی هیجانی شدید، 9/3% دچار مسخ شخصیت شدید و 55% دچار کاهش کفایت شخصی شدید بودند. در هر سه بعد یادشده، فرسودگی شغلی پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی بیش از دستیاران بود که در ابعاد خستگی هیجانی و کفایت شخصی این تفاوت معنیدار بود. فرسودگی شغلی خیلی شدید فقط در کارکنان پرستاری و خدماتی مشاهده شد. جنس مذکر و تجرد نیز بهترتیب با مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی ارتباط داشت. سطح تحصیلات با خستگی هیجانی ارتباط معکوس داشت و ساعات کار بیشتر در هفته نیز با مسخ شخصیت شدیدتر مرتبط بود. تمامی ابعاد فرسودگی شغلی با سلامت عمومی رابطه معکوس داشتند. در تحلیل چند متغیری، تنها رسته شغلی و سلامت عمومی رابطه معنیداری با فرسودگی شغلی داشت. نتیجهگیری: نسبت قابل توجهی از کارکنان درمانی بیمارستان روزبه دچار فرسودگی شغلی شدید بودند که بهطور خاص به صورت کاهش شدید کفایت شخصی در پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی بود. |
|
کلیدواژههای فارسی مقاله |
فرسودگی شغلی، بیمارستان روانپزشکی، پرستاران، دستیاران، کارکنان خدماتی |
|
عنوان انگلیسی |
Occupational Burnout in Psychiatric Staff at Roozbeh Hospital |
|
چکیده انگلیسی مقاله |
Objective: The purpose of this study was to examine burnout among psychiatric staff working at Roozbeh Hospital in Tehran , to compare its severity across different job positions, and to evaluate its relationship with some demographic and job-related variables. Method: In this study, all clinical staff of the hospital who had face-to-face contact with patients were invited to participate. From the total of 165, 140 (84.8%) responded. Findings were collected using a questionnaire covering demographic and job related information, General Health Questionnaire (GHQ), and the Maslach Burnout Inventory (MBI). Results: From all the staff, 20.7% (n=29) suffered from emotional exhaustion, 9.3% (n=13) suffered from depersonalization, and 55% (n=77) suffered from decrease in personal accomplishment. In all these dimensions, burnout was higher among nurses and service staff when compared to psychiatric residents; this was statistically significant in emotional exhaustion and personal accomplishment. Very severe burnout was observed only in nurses and service staff. Depersonalization and decreased personal accomplishment were higher in male sex and single marital status respectively. Emotional exhaustion was negatively associated with level of education and people with longer weekly work hours experienced higher depersonalization. All burnout dimensions were negatively associated with general health. In multivariate analysis only general health and job position were significantly associated with burnout. Conclusion: A large proportion of clinical personnel working at Roozbeh Hospital suffer from severe burnout, especially in the form of severe decrease in personal accomplishment among nurses and service staff. |
|
کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
Occupational burnout, Psychiatric hospital, Nurses, Residents, Service staff |
|
نویسندگان مقاله |
کوروش سلیمانی | Kourosh Soleimani گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهرن، ایران.
ونداد شریفی | Vandad Sharifi گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهرن، ایران.
مهدی تهرانی دوست | Mehdi Tehranidoust دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
|
|
نشانی اینترنتی |
http://icssjournal.ir/browse.php?a_code=A-10-2-156&slc_lang=other&sid=1 |
فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
کد مقاله (doi) |
|
زبان مقاله منتشر شده |
other |
موضوعات مقاله منتشر شده |
تخصصی |
نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی اصیل |
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|