نشریه پرستاری ایران، جلد ۳۵، شماره ۱۳۹، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی تاثیر آموزش مبتنی به امید درمانی بر نشخوار فکری زنان مبتلا به سرطان پستان
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱﻫﺎﻱ ﻗﺮﻥ و ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ است. یکی از انواع سرطان ها که از نظر ابتلا، بیشترین آمار را در میان زنان دارد، سرطان پستان است. سرطان پستان حدود یک سوم از تمامی سرطان های زنان را تشکیل می دهد و شایع ترین بدخیمی زنان درسراسر دنیاست، بروز سرطان پستان در زنان ایرانی رو به افزایش است. این بیماری جنبه های مختلف سلامت جسمی و روانی زنان  را به مخاطره می اندازد. بیماران  مبتلا به سرطان در مواجهه با بیماری و ادامه روند درمان به گونه های مختلفی رفتار می کنند. اعتقاد به کشنده بودن بیماری  و درماندگی در بیماران مبتلا به سرطان منجر به نشخوار ذهنی در این بیماران می شود. نشخوار فکری از مشکلات روانشناختی است که ناامیدی را در زنان مبتلا به سرطان پستان توسعه می دهد. نشخوار فکری به عنوان اشتغال دایمی به یک اندیشه یا موضوع و تفکر درباره آن شناخته می شود؛ طبقه ای از افکار آگاهانه است که حول یک محور مشخص می گردد و بدون وابستگی به تقاضاهای محیطی تکرار می شوند. نشخوار فکری می تواند موجب افزایش اثرات خُلق منفی روی حل مسئله و انگیزش شود. با توجه به آثار روانی ناشی از ابتلا به سرطان،  بکارگیری درمان ها و آموزش های روانشناختی در کاهش آثار روانی مربوط به ابتلا به سرطان پستان  می تواند مهم باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر امید درمانی بر نشخوار فکری زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه‌تجربی است که در نیمه اول سال 1399  انجام شد. تمام زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بخش های شیمی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شهر زاهدان جامعه پژوهش را تشکیل دادند.  روش نمونه گیری در ابتدا به شیوه مستمر بود بدین ترتیب که نمونه ها به شیوه مستمر از میان بیمارانی که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، انتخاب شدند. سپس نمونه ها به صورت تصادفی در گروه های مداخله(50 نفر) و کنترل(50 نفر) قرار گرفتند. نمونه ها به صورت تصادفی از طریق قرعه کشی با کارت که به تعداد افراد گروه مداخله و کنترل تهیه شده بود و با انتخاب کارت مورد نظر( قرمز و آبی) در گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل پشت سرگذاشتن یک دوره شیمی درمانی ، نداشتن سابقه متاستاز ( بر اساس گزارش در پرونده)، فقدان اختلالات روانی قبل از تشخیص بیماری بنا به گفته خود بیمار،  مبتلا نبودن به بیماریهای مزمن جسمی دیگری به جز سرطان، فقدان تجربه بحران های اخیر در زندگی به جز ابتلا به سرطان ( همچون طلاق  و  مرگ عزیزان)، توانایی شرکت در جلسات درمانی گروه و شرکت نکردن همزمان در سایر برنامه های آموزشی بود. همچنین توانایی شرکت در برنامه های آموزشی را داشته باشد. معیارهای خروج از مطالعه شامل غیبت در بیش از یک جلسه در برنامه آموزشی و شدت یافتن و بحرانی شدن وضعیت بیمار حین اجرای مداخله بودند. مداخله  به مدت هشت جلسه گروهی، دو بار در هفته برای گروه مداخله انجام شد. آموزش مبتنی برامید یک برنامه درمانی است که براساس نظریه امید اشنایدر (Snyder ) به منظور افزایش تفکر امیدوارانه طراحی شده است. در این برنامه آموزشی شرکت کنندگان ابتدا با اصول نظریه امید آشنا و سپس به آنها آموزش داده می شد که چگونه این اصول را در زندگی خود بکار بگیرند.  ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه نشخوار فکری بود. پرسشنامه نشخوار فکری توسط نولن-هوکسیما  ( Nolen-Hoeksema) ساخته شد. این پرسشنامه شامل 22 سوال است که در طیف لیکرت از تقریباً هرگز (1)، گاهی اوقات (2)، اغلب اوقات (3)، تا تقریباً همیشه (4) رتبه بندی شده است.  دامنه نمره از 22 تا 88 است. نمره بالاتر به منزله نشخوار فکری بیشتر است.  داده ها به کمک نرم افزار  SPSS-16و با استفاده از آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی و استنباطی تی مستقل و تی زوجی  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای آزمون­ها کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد یافته‌ها: میانگین سن بیماران در گروه مداخله 6/82  ± 48/04 سال و گروه کنترل 5/59±47/72 سال بود. بیشتر شرکت کنندگان در هر دو گروه ( 68% گروه مداخله و 72% گروه کنترل ) سابقه خانوادگی بیماری سرطان پستان نداشتند. به علاوه  50% زنان در گروه مداخله و 47% زنان در گروه کنترل عمل ماستکتومی انجام داده بودند.  میانگین نمره نشخوار فکری قبل از مداخله تفاوت آماری معناداری بین دو گروه نداشت (0/29 =p) ولی بعد از مداخله گروه درمانی مبتنی بر امید درمانی مقایسه میانگین نمره نشخوار فکری  در دو گروه معنادار بود (0/0001 =p). آزمون آماری تی زوجی نشان داد،  بین میانگین نمره نشخوار فکری قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله (0/003=p) تفاوت آماری معناداری وجود داشت، در گروه کنترل در میانگین نمره نشخوار فکری تفاوت آماری معناداری یافت نشد (0/89=p). نتیجه‌گیری: یافته ها نشان داد آموزش مبتنی بر امید درمانی بر نشخوار فکری زنان مبتلا به سرطان پستان موثر است. این نتایج نشان می دهد زنان مبتلا به سرطان پستان که درگیر مسائل روانشناختی همچون نشخوار فکری هستند با مداخله مبتنی بر امید درمانی افکار مزاحم آنها که بیشتر حول وحوش بیماری و  ناامیدی است، کاهش می یابد. بنابراین توصیه می شود مداخله  آموزشی مبتنی بر امید درمانی در بخش های انکولوژی به اجرا در آید. با عنایت به این که زنان مبتلا به سرطان  پستان از مشکلات روانی گسترده ای رنج می بردند و از طرفی شرایط هیجانی آنان بر  بهبود سلامت جسمی آنان بسیار تاثیر گذار است، پیشنهاد می‌شود پرستاران بالین در بخش های مراقبتی نه تنها به مسائل جسمی بلکه به سلامت روان این بیماران که درگیر افکار مزاحم و نا امید کننده هستند نیز توجه داشته باشند و در آموزش این بیماران به آنان سلامت جسم و روان را مد نظر داشته باشند. ‌‎
کلیدواژه‌های فارسی مقاله امید درمانی، سرطان پستان، نشخوار فکری
عنوان انگلیسی The Effect of Hope Therapy-Based Training on the Rumination of Patient with Breast Cancer: A Quasi-Experimental Study
چکیده انگلیسی مقاله Background and purpose: Cancer is one of the most important diseases of the century and the third leading cause of death in the world. Breast cancer is one of the most common types of cancer among women. Breast cancer constitutes about one third of all women's cancers and is the most common malignancy of women worldwide, the incidence of breast cancer in Iranian women is increasing. This disease endangers various aspects of women's physical and mental health. Cancer patients behave in different ways when facing the disease and continuing the treatment process. The belief that the disease is fatal and helplessness in cancer patients leads to mental rumination in these patients. Rumination is one of the psychological problems that develop hopelessness in women with breast cancer. Rumination is known as constant preoccupation with an idea or topic and thinking about it; It is a class of conscious thoughts that are defined around an axis and are repeated without dependence on environmental demands. Rumination can increase the effects of negative mood on problem solving and motivation. Considering the psychological effects of cancer, the use of psychological treatments and training can be important in reducing the psychological effects of breast cancer. Therefore, the present study was conducted with the aim of determining the effect of education based on therapeutic hope on the rumination of women with breast cancer. Materials and methods: The present study is a semi-experimental research that was conducted in the first half of 2019. All women with breast cancer referred to chemotherapy departments of Zahedan University of Medical Sciences formed the research population. The sampling method was initially continuous, so that the samples were continuously selected from among the patients who met the criteria for entering the study. Then the samples were randomly divided into intervention (50 people) and control (50 people) groups. The samples were randomly drawn with cards prepared for the number of people in the intervention and control groups and were placed in the intervention and control groups by choosing the desired card (red and blue). The inclusion criteria include completing a course of chemotherapy, not having a history of metastasis (according to the report in the file), lack of mental disorders before the diagnosis of the disease according to the patient himself, not suffering from other chronic physical diseases except cancer, lack of crisis experience. The most recent problems in life, except cancer (such as divorce and the death of loved ones), were the ability to participate in group therapy sessions and not participate in other educational programs at the same time. Also have the ability to participate in educational programs. Exclusion criteria included absence from more than one session in the educational program and worsening of the patient's condition during the implementation of the intervention. The intervention was conducted for eight group sessions, twice a week for the intervention group. Education based on hope is a therapeutic program designed based on Snyder's theory of hope in order to increase hopeful thinking. In this training program, the participants were first familiar with the principles of hope theory and then they were taught how to apply these principles in their lives. The data collection tool included personal information form and rumination questionnaire. The rumination questionnaire was created by Nolen-Hoeksema. This questionnaire consists of 22 questions rated on a Likert scale from almost never (1), sometimes (2), often (3), to almost always (4). The score ranges from 22 to 88. A higher score means more rumination. The data were analyzed with the help of SPSS-16 software and using descriptive statistics of mean, standard deviation and percentage frequency and inferential independent t and paired t. The significance level for the tests was considered less than 0.05. Results: The average age of patients in the intervention group was 48.04 ± 6.82 years and in the control group was 47.72 ± 5.59 years. Most of the participants in both groups (68% of the intervention group and 72% of the control group) had no family history of breast cancer. In addition, 50% of women in the intervention group and 47% of women in the control group had undergone mastectomy. The average score of rumination before the intervention did not have a statistically significant difference between the two groups (p = 0.29), but after the intervention of the therapy group based on hope therapy, the comparison of the average score of rumination in the two groups was significant (p = 0.0001). The paired t-test showed that there was a statistically significant difference between the average score of rumination before and after the intervention in the intervention group (p=0.003), and there was no statistically significant difference in the average score of rumination in the control group (p=0.89). Conclusion: The findings showed that education based on therapeutic hope is effective on the rumination of women with breast cancer. These results show that women with breast cancer who are involved in psychological issues such as rumination can reduce their disturbing thoughts, which are mostly related to illness and despair, with intervention based on hope therapy. Therefore, it is recommended that an educational intervention based on therapeutic hope be implemented in oncology departments. Considering the fact that women with breast cancer suffered from extensive psychological problems and on the other hand their emotional conditions are very effective on improving their physical health, it is suggested that the nurses in the care departments not only pay attention to physical issues but also to their health. Pay attention to the psyche of these patients, who are involved in disturbing and disappointing thoughts, and consider their physical and mental health in the education of these patients. ‎
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Hope therapy, Breast cancer, Rumination
نویسندگان مقاله مژگان جهانتیغ | Mojgan Jahantigh
Community Nursing Research Center, Zahedan University of Medical sciences, Zahedan, Iran.
مرکز تحقیقات پرستاری جامعه، گروه پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

نیلوفر کندری فرد | Niloofar Kondori Fard
Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
گروه پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

نسرین رضائی | Nasrin Rezaee
Community Nursing Research Center, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
گروه روانپرستاری دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

نشانی اینترنتی http://ijn.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-67-6&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده پرستاری
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات