|
|
طب توانبخشی، جلد ۱۴، شماره ۳، صفحات ۴۰۴-۴۱۷
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی تأثیر کوآپ مبتنی بر آموزش مراقبین بر عملکرد آکوپیشنال (تعمیم و انتقال) و خودکارآمدی در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن: پروتکل یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه و اهداف افراد مبتلا به سکته مغزی اغلب با ترکیبی از اختلالات پس از سکته مغزی مواجه می‌شوند که می‌تواند فعالیت و مشارکت را محدود نماید. رویکردهای درمانی مختلفی در توانبخشی سکته مغزی توسط کاردرمانگران استفاده می‌شود، اما این رویکردها از جهت بهبود تعمیم و انتقال مهارت آکوپیشنال، در افراد مبتلا به سکته مغزی و همچنین باقی ماندن بهبودی کسب‌شده در مدت طولانی، از شواهد ضعیفی برخوردار هستند. به همین جهت در سال‌های اخیر استفاده از رویکرد کوآپ در توانبخشی افراد مبتلا به سکته مغزی مورد توجه قرار گرفته است. ازطرفی در مطالعات گذشته به مشارکت مراقبین که یکی از ویژگی‌های کلیدی رویکرد کوآپ می‌باشد کمتر توجه شده است. ازاین‌رو، هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی رویکرد کواپ مبتنی برآموزش مراقبین بر عملکرد آکوپیشنال (تعمیم و ترنسفر) و خودکارآمدی در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن می‌باشد.
مواد و روش‌ها این کارآزمایی بالینی دوسوکور، شامل 20 نفر شرکت‌کننده مبتلا به سکته مغزی مزمن خواهد بود. در این مطالعه تأثیر کوآپ مبتنی بر آموزش مراقبین بر عملکرد آکوپیشنال و خودکارآمدی افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن در مقابل اجرای کواپ در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن به‌صورت مستقیم توسط کاردرمانگر مقایسه خواهد شد. مداخله کوآپ در هر دوگروه توسط یک کاردرمانگر آموزش‌دیده کوآپ، در 10 الی 12 جلسه به‌صورت 2 جلسه در هفته ارائه خواهد شد. با این تفاوت که در گروه آزمایش الزام به حضور مراقبین در تمام جلسات وجود خواهد داشت. فرآیند ارزیابی توسط یک ارزیاب ناآگاه از گروه‌بندی قبل از مداخله، بلافاصله پس از اتمام مداخله و 1 ماه پس از پایان مداخله انجام خواهد شد. همچنین، بیماران از گروه‌بندی بی‌اطلاع هستند. نتایج اولیه با ارزیابی تمامی شرکت‌کنندگان مبتلا به سکته مغزی مزمن از طریق آزمون‌های مقیاس عملکرد کاری کانادایی (COPM)، مقیاس رتبه‌‌بندی کیفیت عملکرد (PQRS) و مفیاس خودکارآمدی عمومی (GSE-10) و نتایج ثانویه با ارزیابی کیفیت زندگی مراقبین شرکت‌کننده از طریق پرسش‌نامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(WHO-QOL-BREF) بررسی خواهد شد.
نتیجه‌گیری پیش‌بینی می‌شود نتایج این مطالعه اطلاعات مفیدی در مورد اثر کاربرد رویکرد کوآپ مبتنی بر آموزش مراقبین بر عملکرد آکوپیشنال و خودکارآمدی در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن ایجاد کند. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
مراقبین،
شناخت،
کاردرمانی،
سکته مغزی،
پروتکل، |
|
| عنوان انگلیسی |
Examining the Effectiveness of Caregiver-Mediated CO-OP on Occupational Performance (Generalization and Transfer) and Self-efficacy in Patients With Chronic Stroke: Protocol of a Double-Blind Randomized Control Trial Study |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aims Patients with brain stroke often face a combination of post-stroke impairments that can limit activity and participation. Various treatment approaches are used in brain stroke rehabilitation by occupational therapists. Still, these approaches have poor evidence for improving generalization and transfer of occupational skills and maintaining the improvement achieved in the long term. Therefore, in recent years, using the cognitive orientation to daily occupational performance (CO-OP) approach in the rehabilitation of people with stroke has received attention. In previous studies, caregiver participation, one of the key features of the CO-OP approach, has received less attention. Therefore, the present study aimed to investigate the effectiveness of the CO-OP approach based on caregiver training on occupational performance (generalization and transfer) and self-efficacy in people with chronic brain stroke.
Methods This double-blind clinical trial will include 20 participants with chronic brain stroke. In this study, the effect of CO-OP based on caregiver training on occupational performance and self-efficacy of chronic stroke survivors will be compared with CO-OP implemented directly by an occupational therapist. A CO-OP-trained occupational therapist will provide the CO-OP intervention in both groups in 10 to 12 sessions twice weekly. In the experimental group, caregivers will be required to attend all sessions. The assessments will be conducted by an assessor unaware of the group allocation before the intervention, immediately after the intervention, and one month after the intervention. Patients will also be unaware of the grouping. Primary outcomes will be the Canadian occupational performance measure (COPM), performance quality rating scale (PQRS), and general self-efficacy scale (GSE-10) tests, and secondary outcomes will be assessed by assessing the quality of life of participating caregivers through the World Health Organization Quality of Life test.
Conclusion It is expected that the results of this study provide useful information about the effect of applying the CO-OP approach based on caregiver training on occupational performance and self-efficacy in people with chronic stroke. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
مراقبین,
شناخت,
کاردرمانی,
سکته مغزی,
پروتکل |
|
| نویسندگان مقاله |
بنت الهدی برزگری |
گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مینو کلانتری |
گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
منیره نوبهار اهری |
گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101814_3f5352d077258b044a8e8fd5addd66bc.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|