|
|
طب توانبخشی، جلد ۱۴، شماره ۳، صفحات ۴۹۲-۵۰۵
|
|
|
| عنوان فارسی |
مقایسه الگوهای فعال‌سازی عضلات مفصل ران در طول راه رفتن در بیماران مبتلا به دیسپلازی مفصل ران در مقابل افراد سالم با استفاده از مدل‌سازی سیستم اسکلتی-عضلانی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه و اهداف دیسپلازی مفصل ران یکی از بیماری‌های مفصل ران می‌باشد. بیماران مبتلا به دیسپلازی دارای هندسه غیرطبیعی استابولوم هستند که به پوشش ناکافی سر استخوان ران منجر می‌شود. پوشش ضعیف سر استخوان ران و جانبی شدن نسبی سر استخوان ران سطوح تماس داخل مفصل را کاهش می‌دهد، بارگذاری داخل مفصل ران را تغییر می‌دهند و به افزایش تنش مکانیکی در سراسر مفصل ران در نتیجه آسیب بافتی منجر می‌شوند. چنین تنشی سایش غضروف مفصلی را تسریع می‌کند و بیماران را مستعد ابتلا به ارتروز اولیه مفصل ران می‌کند. نیروهای عضلانی و نیروهای واکنش مفصل، عوامل مکانیکی اصلی در بارگذاری مفصل ران هستند و در بیماران مبتلا به دیسپلازی مفصل ران، این نیروها تغییر می‌کنند. بررسی ارتباط میان فعالیت عضلانی، الگوی راه رفتن و نیروی تماس مفصل می‌تواند به درک بهتر مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک دیسپلازی مفصل ران و توسعه روش‌های درمانی مؤثرتر کمک کند. این مقاله با هدف تحلیل این ارتباطات و شناسایی عوامل تأثیرگذار بر بهبود عملکرد مفصل ران در افراد مبتلا به دیسپلازی ارائه شده است. اطلاعات و نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش می‌تواند در یک محیط بالینی برای کمک به تمرین قدرت عضلانی مورد استفاده قرار گیرد و درنتیجه می‌تواند توانبخشی و مدیریت بالینی چنین بیمارانی را افزایش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه فعالیت عضلات کمربند لگنی در افراد دارای دیسپلازی مفصل ران با افراد سالم با استفاده از مدل‌سازی سیستم اسکلتی عضلانی می‌باشد.
مواد و روش‌ها در این پژوهش 10 فردسالم با میانگین سنی (1/68±23) و 10 بیمار دارای دیسپلازی مفصل ران در طرف چپ با میانگین سنی (54/2±25) انتخاب و به‌صورت داوطلبانه جهت به‌دست آوردن و مقایسه فعالیت عضلات گلتوس مدیوس، گلتوس ماکزیموس، رکتوس فموریس و تی‌اف‌ال مورد پژوهش قرار گرفتند. در این پژوهش از داده‌های راه رفتن افراد سالم و بیمار جهت استفاده در نرم‌افزار اپن سیم و به‌دست آوردن فعالیت عضلات استفاده شد.
یافته‌ها در مشخصات جمعیت‌شناختی آزمودنی‌ها بین دو گروه سالم و دیسپلازی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/P>0). سطح معناداری فعالیت عضلانی در عضلات گلوتئوس مدیوس، تنسور فاشیا لاتا و رکتوس فموریس کمتر از 0/05 به دست آمد. عضلات گلوتئوس مدیوس، تنسور فاشیا لاتا در افراد مبتلا به دیسپلازی فعالیت بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند. فعالیت عضله گلتوس ماکزیمم هم نسبت به گروه کنترل افزایش پیدا کرد. در عضله رکتوس فموریس فعالیت کاهش پیدا کرد.
نتیجه‌گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد در سیکل راه رفتن میزان فعالیت عضلات در افراد دارای دیسپلازی در مقایسه با افراد سالم افزایش یافته است. دیسپلازی مفصل ران باعث کوتاه‌تر شدن بازوی گشتاوری عضله می‌شود. این امر باعث افزایش نیرو در عضله جهت به‌دست آوردن گشتاور درخواستی می‌شود. در این پژوهش مشاهده شد دیسپلازی باعث افزایش فعالیت عضلات می‌شود. زمانی که عضله فعالیتش افزایش پیدا می‌کند یعنی درواقع نیروی عضله افزایش می‌یابد. افزایش نیروی عضله کارایی حرکت را از بین می‌برد و نیروی بین استخوانی را افزایش می‌دهد. ازاین‌رو برای درمان دیسپلازی مفصل ران باید یک راه کار ارائه شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
فعالیت عضلات،
دیسپلازی مفصل ران،
گیت (راه رفتن)،
مدل‌سازی اسکلتی‌عضلانی، |
|
| عنوان انگلیسی |
Hip Joint Muscle Activation Patterns During Gait in Patients With Hip Dysplasia Versus Healthy Controls Using Musculoskeletal System Modeling |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Aims Hip dysplasia is a pathological condition of the hip joint characterized by abnormal acetabular geometry, resulting in insufficient femoral head coverage. This inadequate coverage, along with the relative lateral displacement of the femoral head, reduces the articular contact surface, alters intra-articular loading, and increases mechanical stress throughout the hip joint. Such stress accelerates cartilage wear, making patients more susceptible to early-onset hip osteoarthritis. Muscle forces and joint reaction forces are the primary mechanical factors in hip joint loading, and these forces are altered in patients with hip dysplasia. Examining the relationship between muscle activity, gait patterns, and joint contact forces can enhance the understanding of the pathophysiological mechanisms underlying hip dysplasia and aid in developing more effective treatment strategies. This study aims to analyze these interactions and identify factors influencing the improvement of hip joint function in individuals with hip dysplasia. The findings and insights derived from this research can be applied in clinical settings to aid muscle-strengthening exercises, thereby enhancing rehabilitation and clinical management of such patients. The primary objective of this study is to investigate and compare the activity of pelvic girdle muscles in individuals with hip dysplasia and healthy controls using musculoskeletal modeling.
Methods In this study, 10 healthy individuals (mean age: 23±1.68 years) and 10 patients with left-side hip dysplasia (mean age: 25±2.54 years) were recruited and voluntarily participated. The study aimed to analyze and compare the activity of the gluteus medius, gluteus maximus, rectus femoris, and tensor fascia lata (TFL) muscles in the two groups. The OpenSim software, version 4.4 utilized gait data from healthy and dysplastic participants to calculate and analyze muscle activity for further investigation.
Results No significant differences were observed in the demographic characteristics of participants between the healthy and dysplasia groups (P>0.05). However, the significance level of muscle activity in the gluteus medius, TFL, and rectus femoris muscles was <0.05. The gluteus medius and TFL muscles exhibited significantly higher activity in individuals with hip dysplasia compared to the control group. Additionally, the gluteus maximus muscle activity increased relative to the control group. Conversely, the rectus femoris muscle demonstrated a decrease in activity.
Conclusion This study demonstrated that individuals with hip dysplasia exhibit elevated muscle activation levels during the gait cycle compared to healthy controls. Furthermore, the GRFs and center of pressure dynamics showed distinct patterns in the dysplasia group. The altered biomechanics of hip dysplasia shorten the muscle moment arm, necessitating greater muscle forces to achieve the required joint torques. These findings highlight that increased muscle activity in hip dysplasia impairs movement efficiency and elevates intra-articular forces. Therefore, developing targeted therapeutic interventions aimed at optimizing biomechanical function and mitigating excessive muscle activation is crucial for effectively managing hip dysplasia. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
فعالیت عضلات,
دیسپلازی مفصل ران,
گیت (راه رفتن),
مدل‌سازی اسکلتی‌عضلانی |
|
| نویسندگان مقاله |
الهه آستان |
گروه مهندسی مکانیک/گروه پژوهشی ارتوپدی-بیومکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، خراسان جنوبی، ایران.
وحید اربابی |
گروه مهندسی مکانیک/گروه پژوهشی ارتوپدی-بیومکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، خراسان جنوبی، ایران.
محمد یوسفی |
گروه بیومکانیک و علوم ورزشی، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه بیرجند، بیرجند، خراسان جنوبی، ایران.
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101796_94feb80307cbc6f4a7a8b58c7847b574.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|