|
آرشیو توانبخشی، جلد ۱۸، شماره ۳، صفحات ۰-۰
|
|
|
عنوان فارسی |
روشهای نوین توانبخشی اندام فوقانی در کودکان دچار فلج مغزی نیمه بدن: مروری بر مطالعات گذشته |
|
چکیده فارسی مقاله |
هدف فلج مغزی نیمه بدن نمونه ای از اختلالات جسمانی است که بهسبب ایجاد ضایعههای متعدد، بر کارکرد و عملکرد بدنی این افراد تأثیر میگذارد. از مهمترین علائم ناتوانکننده این بیماران، ضایعه در کارکرد اندام فوقانی یا دستبازو است. روشهای درمانی رایج برای درمان این کودکان شامل این شیوههاست: کاردرمانی، فیزیوتراپی، آموزش نمونشی، رویکرد عصبی رشدی، استفاده از اسپیلنت، گچگیری، دارودرمانی و جراحی. با وجود پژوهشهای متنوع هنوز مدارک مستدلی در درمان موفق با این روشها موجود نیست. اخیراً مدارک نشان میدهد از میان رویکردهای درمانی بهکارگرفتهشده برای بیماران فلج مغزی نیمه بدن، حرکتدرمانی با محدودیت اجباری، حرکت درمانی با محدودیت اجباری تعدیلیافته، استفاده تحمیلی و درمان فشرده دودستی دستبازو در درمان اندام فوقانی این کودکان مؤثر بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی و تعیین رویکردهای مؤثر توانبخشی بر کارکرد اندام فوقانی کودکان دچار فلج نیمه بدن بوده است. روش بررسی در این مطالعه شواهد پژوهشی بررسی شد که برمبنای طبقهبندی درمان مبتنیبر شواهد در سطوح اول و دوم و سوم شواهد جای میگرفتند. افزونبراین تأثیر هریک از روشهای درمانی استفاده تحمیلی، حرکت درمانی با محدودیت اجباری، حرکت درمانی با محدودیت اجباری تعدیلیافته، درمان فشرده دودستی دستبازو و شیوههای سنتی توانبخشی ارزیابی شد. ملاکهای ورود به فرایند مطالعه عبارت بود از: بیماری فلج مغزی نیمه بدن و دامنه سنی صفر تا نوزده سال. همچنین پژوهشهایی در مطالعه گنجانده شد که هدفشان درمان اندام فوقانی بود. یافتهها در پژوهش مروری حاضر از پایگاه دادههای پابمد، کوکران، اسکوپوس، مِش و ایندکس مدیکوس و کلیدواژههای انواع رویکردهای درمانی و فلج مغزی نیمه بدن و کژکاریهای اندام فوقانی استفاده شد. درنهایت نوزده مقاله بهدست آمد که براساس سطح شواهد دوازده مقاله سطح اول و شش مقاله سطح دوم و یک مقاله سطح سوم را شامل میشد. بیشتر این مقالهها در زمینه حرکتدرمانی با محدودیت اجباری بود. نتیجهگیری در پژوهشهای انجامشده نشان داده شده است که روشهای درمانی حرکتدرمانی با محدودیت اجباری و حرکتدرمانی با محدودیت اجباری تعدیلیافته و استفاده تحمیلی تأثیر معنیداری بر کارکرد دست داشته است؛ اما مطالعات کمی یافت میشود که بنابر تمارین مبتنیبر مدارک سطح اول، یعنی از روش کارآزمایی بالینی تصادفی استفاده کرده باشد. در روش درمان فشرده دودستی دستبازو نیز یک پژوهش یافت شد که هرچند از روش کارآزمایی بالینی تصادفی استفاده نکرده است؛ اما تأثیرات درمانی این روش را روی کارکرد دست تأیید میکند. بنابراین نیاز به انجام پژوهشهای بیشتر با سطح شواهد اول برای هریک از روشهای درمانی ذکرشده، بهویژه درمان فشرده دودستی دستبازو لازم بهنظر میرسد تا بتوان از این درمانها در مراکز درمانی استفاده کرد. روش درمانی استفاده تحمیلی که با مطالعات حیوانی آغاز شد و سپس روی مطالعات انسانی بیماران سکته مغزی و درنهایت کودکان فلج مغزی نیمه بدن گسترش یافت، به روشهای مختلف محدودیت و مقدار زمان محدودیت و تمرینهای متنوع ارائه میشد. پژوهشهای بعدی با تکیه بر اصول یادگیری حرکتی و نوروپلاستیسیته روش استفاده تحمیلی را ارتقا داد و روش درمانی حرکتدرمانی با محدودیت اجباری را ایجاد کرد. درنهایت روش درمان فشرده دودستی دستبازو بهدنبال رفع محدودیتها و مشکلات روش حرکتدرمانی با محدودیت اجباری است. هریک از این روشهای درمانی میتواند برای این کودکان سودمند باشد؛ ازاینرو بهتر است پژوهشهای مقایسهای برای میزان اثربخشی آنها برای رفتار آماج نیز بررسی شود. |
|
کلیدواژههای فارسی مقاله |
|
|
عنوان انگلیسی |
New Rehabilitation Approaches for Upper Limb Function of Children With Hemiplegia |
|
چکیده انگلیسی مقاله |
Objective Cerebral palsy is an example of a physical disorder that causes multiple impairments that affect function and physical performance. Hemiplegia is a physical impairment that can occur in childhood. One of the most disabling symptoms of hemiplegia is unilaterally impaired hand and arm function. Treatment options include physical therapy, occupational therapy, conductive education, neurodevelopmental therapy, peripheral splinting and casting, pharmacotherapy (e.g., botulinum toxin type A), and surgery. There is little evidence of successful treatment with any of these approaches. Thus, the study aimed at evaluating and determining the effective rehabilitation approaches on upper limb function of children with hemiplegia. Materials & Methods A literature review was carried out. All evidences that were located in the first, second and third levels of evidence based on evidence-based practice classification and have explored the effect of any form of forced use, constraint induced movement therapy, hand-arm bimanual intensive therapy, and traditional treatments were included in this review. Patients with hemiplegic cerebral palsy and aged between 0-19 years and the researches on the treatment of the upper limbs were included in the study. Results In this literature review, 19 articles were gathered from certain databases such as PubMed, Cochrane Library, Scopus, MeSH, and Index Medicus with key words like hemiplegic cerebral palsy, types of treatment approach, and upper limb dysfunction. Twelve articles in first level, six in second level, and one in third level were included in this study; most of these included articles were on the constraint-induced movement therapy. Conclusion Based on the positive results of all these studies, constraint-induced therapy, forced use and hand-arm bimanual intensive therapy seemed to show effectiveness as interventions to improve involved hand and arm function in children with hemiplegia. Nevertheless, we needed to conduct researches with level 1 of evidence for each of the above treatment methods, particularly hand-arm bimanual intensive therapy for use in medical centers. Forced use was started with animal studies and then was continued on human studies of stroke patients and eventually expanded to children with hemiplegic cerebral palsy. Further research based on principles of motor learning and neuroplasticity promoted the use of forced use and developed constraint-induced movement therapy. Finally, the hand-arm bimanual intensive therapy was developed to remove constraints and difficulties of intervention in constraint induced movement therapy. Each of these interventions may be useful for hemiplegia. Comparative studies between these interventions are suggested to study their effects on the target behaviors. |
|
کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
|
|
نویسندگان مقاله |
سید محمد صادق حسینی | seyed mohammad sadegh hosseini department of occupational therapy, school of rehabilitation, hamadan university of medical sciences, hamadan, iran. گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی همدان (Hamadan university of medical sciences)
حسین سورتجی | hossein sourtiji department of occupational therapy, school of rehabilitation, isfahan university of medical sciences, isfahan, iran. گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)
سحر نورانی قرابرقع | sahar noorani gharaborgha department of occupational therapy, school of rehabilitation, hamadan university of medical sciences, hamadan, iran. گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی همدان (Hamadan university of medical sciences)
سید علی حسینی | seyed ali hosseini department of occupational therapy, university of social welfare and rehabilitation sciences, koodakyar ave., daneshjoo blvd., evin., tehran, iran. تهران، اوین، بلوار دانشجو، بن بست کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، گروه کاردرمانی. سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی (University of social welfare and rehabilitation sciences)
|
|
نشانی اینترنتی |
http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-675-2&slc_lang=fa&sid=fa |
فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
کد مقاله (doi) |
|
زبان مقاله منتشر شده |
fa |
موضوعات مقاله منتشر شده |
کاردرمانی |
نوع مقاله منتشر شده |
مروری |
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|