مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران

هدف: هدف از این مطالعه، شناخت تجربه و درک معنای زندگی در کودکان مبتلا به سرطان بود که مفهوم خداوند به عنوان یکی از ابعاد مهم آن در این مقاله در نظر گرفته شده است. روش: پژوهش حاضر، کیفی و از نوع پدیدارشناسی توصیفی است. نمونه پژوهش شامل 7 نفر از کودکان مبتلا به سرطان است که با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس بر مبنای بیشترین ناهمگونی نمونه­ها، انتخاب و مورد مصاحبه­های عمیق قرار گرفتند. برای تحلیل داده­ها، از شیوه­ی کولایزی استفاده شد. یافته­ها: بر اساس تجزیه و تحلیل داده­ها، « باورمندی به هستی برتر، خداوند» به عنوان یکی از درون مایه­های اصلی استخراج شد . این درون­مایه شامل دو درون­مایه­ی فرعی : 1. ایمان به خدا و تامین رضایت او 2. حیات، به عنوان بستر آزمایش­های الهی بود. نتیجه‌گیری: باور به خداوند، نقش مهمی در درک کودکان مبتلا به سرطان، از معنای زندگی و شکل­گیری یک جهت گیری مثبت به زندگی دارد. یافته­های این مطالعه می­تواند به عنوان پایه­های مفهومی برای تبیین مفاهیم در سایر تحقیقات و یا طراحی مدل­های  مداخله­ای  برای این گروه از کودکان استفاده گردد.