پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگیهای روانسنجی و ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی(SWLS) در یک نمونه از بیماران سرپایی روانپزشکی در مرکز روانپزشکی شفا رشت در سال 1393-1392 انجام شد. روش: 131 بیمار مبتلا به اختلال روانپزشکی (57 زن و 74 مرد)، با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) را به همراه پرسشنامههای اضطراب بک،افسردگی بک، مقیاس 21 گویهای افسردگی، اضطراب و استرس(DASS 21)، مقیاس ناامیدی بک (BHS)، مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت (SEI) و مقیاس دلیلی برای زندگی (RLF) تکمیل کردند. یافتهها: تحلیل دادهها نشان میدهد که ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی تک بُعدی است و براساس نتایج یافتههای تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی، مدل ساختار عاملی با یک بُعد دارای بهترین برازندگی خواهد بود. همسانی درونی مقیاس برابر با 75/0 و پایایی بازآزمایی برابر با 64/0 است. تفاوت معناداری بین رضایت از زندگی مردان و زنان مشاهده نشد. نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان میدهند که مقیاس رضایت از زندگی، یک ابزار قابل اعتماد و معتبر برای اندازهگیری رضایت از زندگی در میان بیماران سرپایی و بیماران روانپزشکی بعد از ترخیص است.