مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین صبح­خیزی، رفتارهای خوردن، عاطفۀ مثبت و منفی، و خوردن شکلات و بررسی این متغیرها با توجه به خوردن صبحانه انجام شد. روش: طرح این پژوهش از نوع همبستگی بود. 125 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، پرسشنامه رفتار خوردن داچ، مقیاس عاطفۀ مثبت و منفی و مقیاس ترکیبی صبح­خیزی را تکمیل کردند. 80 نفر از این افراد پس از تکمیل پرسشنامه­ها، در یک آزمایش چشیدن دروغین شکلات شرکت کردند. تعداد شکلات­هایی که افراد آنها را از لحاظ مزه بررسی کرده ­بودند به عنوان شاخصی عینی از رفتار خوردن در نظر گرفته­شد. یافته­ها: صبح‌خیزی با عاطفۀ مثبت، رابطه مثبت  (01/0p <  ،  35/0r=) و با رفتار خوردن بیرونی رابطۀ منفی (01/0p< ،24/0-r = )  معنی­داری داشت، اما بین صبح‌خیزی با عاطفۀ منفی ارتباطی یافت نشد. از بین متغیرهای مورد مطالعه تنها بین رفتار خوردن هیجانی با تعداد شکلات­ها در آزمایش ارتباط مشاهده شد (01/0p< ،25/0r=). اگرچه بین تعداد روزهای صبحانه­خوردن در هفته با صبح­خیزی ارتباط وجود داشت (05/0p< ،19/0=r اسپیرمن)، در هیچ یک از متغیرهای مورد مطالعه بین افرادی که صبحانه خورده بودند و افرادی که صبحانه نخورده بودند تفاوتی مشاهده نگردید. نتیجه­گیری:  همبستگی بین تعداد شکلات مصرف­شده با رفتار خوردن هیجانی یافته مهم این پژوهش است که آزمایش فوق را به عنوان ابزاری عینی برای بررسی پدیده خوردن هیجانی مطرح می­کند. همچنین صبح­خیزی، همسو با پژوهش­های گذشته، با عاطفۀ مثبت و خوردن بیرونی ارتباط داشت.