مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران

مقدمه:  هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان پیش­بینی­کنندگی شدت هیجان و اجتناب تجربه­ای در­ اضطراب صفتی بود. روش: پژوهش شامل مطالعه­ای مقطعی از نوع همبستگی  است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویانی است که در نیم‎سال دوم تحصیلی 92-93 مشغول به تحصیل بوده­اند. با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای مرحله­ای، 197 دانشجو انتخاب شدند و ابزارهای زیرمقیاس صفت مقیاس اضطراب صفت- حالت (STAI)، مقیاس شدت عاطفه (AIM) و مقیاس پذیرش و عمل (AAQ) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری گام به گام انجام شد. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که شدت هیجان (44/0 r =،01/0p<) و اجتناب تجربه­ای (53/0= r ، 01/0p<) با شدت اضطراب صفتی، رابطه مثبت و معنا­دار داشت. هم‎چنین، براساس نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام، اجتناب تجربه­ای و شدت هیجان توانستند 37 درصد تغییرات مربوط به اضطراب صفتی را تبیین نمایند (001/0<p). نتیجه­گیری: طبق یافته­های پژوهش حاضر، شدت هیجان و اجتناب از تجارب درونی منفی را می­توان به عنوان متغیرهای پیش­بین شدت اضطراب صفتی در نظر گرفت.