مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران

هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش/ تعهد بر کاهش اجتناب شناختی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص بود. روش: پژوهش به شیوه­ی آزمایشی و با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری  شامل کلیه دانش‌آموزان پسر دارای اختلال یادگیری خاص کلاس پنجم ابتدایی بود که در سال تحصیلی 94-1393 در شهر اردبیل مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از این دانش‌آموزان بود که به ‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (20 نفر برای هر گروه). برای جمع‌آوری داده­ها از آزمون ریاضی کی­مت، آزمون هوشی ریون، آزمون خواندن شفیعی و همکاران، آزمون بیان نوشتاری فلاح چای، پرسشنامه‌ اجتناب شناختی و مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM-5 استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش معنی­داری در اجتناب شناختی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص  شده است(001/0P<). نتیجه­گیری: درمان پذیرش و تعهد با آگاه کردن افراد از هیجانات منفی  و کمک به آن­ها درپذیرش این هیجانات، موجب کاهش اجتناب شناختی   افراد شد.