چکیده:

مقدمه: رتینوپاتی دیابتی یکی از عوامل اصلی نابینایی در جهان و مهمترین علل از کار افتادگی در بیماران دیابتی است . بررسی کیفیت زندگی این بیماران می تواند به برنامه ریزی در جهت اتخاذ تدابیر پرستاری به منظور پیشگیری و یا کنترل بیماری و ارتقای سطح کیفیت زندگی این بیماران کمک نماید.

هدف:  این مطالعه به منظور تعیین کیفیت زندگی مبتلایان به رتینوپاتی دیابتی صورت گرفت.

روش کار: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی که در سال 1393 انجام شد، 316 نفر از بیماران مبتلا به  رتینوپاتی دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امیرالمومنین (ع) که جهت درمان بیماری خود به  واحد لیزر مراجعه و دارای پرونده پیگیری بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی بیماران رتینوپاتی دیابتی (RetDQoL) و پرسشنامه مشخصات فردی و اجتماعی و شاخص بیماریهای همراه چارلسون به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها آزمونهای آماری  توصیفی و استنباطی تی مستقل، آنالیز واریانس همبستگی پیرسون استفاده شد.

نتایج: نتیجه این پژوهش نشان داد که متوسط نمره کیفیت زندگی واحدهای مورد پژوهش 73/1- می باشد که نشان دهنده کیفیت زندگی پایین آنان است. همچنین آزمونهای آماری، ارتباط معنی داری را بین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی، متغیرهای درآمد، اشتغال و تحصیلات (0001/0p<)، تأهل و مصرف سیگار (001/0p<)، محل سکونت و عضو انجمن دیابت (044/0p<)، مدت ابتلا به دیابت (015/0p<)، سابقه جراحی چشمی (011/0p<)، نوع رتینوپاتی، رتینوپاتی یک چشمی و دوچشمی، نوروپاتی (0001/0p<)، زخم پای دیابتیک (002/0p<)، سابقه بیماریهای دیگر چشمی (031/0p<) و بیماریهای همراه چارلسون (001/0p<) نشان داد.

نتیجه گیری: با توجه به یافته این مطالعه که بیماران از کیفیت زندگی پایین برخوردار بودند، اتخاذ برنامه هایی با محتوای مشاوره ای، آموزشی و مادی توسط مسئولین مربوطه در جهت کنترل پیش بینی کننده های کیفیت زندگی و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران توصیه می گردد