مقدمه: جامعه ایران، جامعه­ای درحال گذر محسوب می­شود که دچار چالشهای گوناگون فرهنگی و اجتماعی شده است. در این میان خانواده به‌عنوان مهم‌ترین بخش ساختار جامعه و مأمنی برای آسایش افراد، در عرض چند دهه اخیر دچار تحولات و چالشهای بسیاری شده که به دنبال خود، عدم یا تضعیف رضایت زناشویی در زوجین را در پی داشته است. لذا این پژوهش در نظر دارد تا اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی زوجهای جوان را بررسی کند.

روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی بوده با استفاده از طرح پیش‌آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل تصادفی انجام گرفته است. تعداد شرکت‌کنندگان در گروه مداخله 28 نفر و در گروه کنترل 32 نفر بود. گروه­ مداخله در 8 جلسه آموزش مهارتها‌ی زندگی شامل خودآگاهی، حل‌مسئله، تصمیم‌گیری، ارتباطات مؤثر، روابط بین‌فردی، رفتار جرأتمندانه شرکت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار این مطالعه پرسشنامه زوجی 35 سؤالی انریچ بود. جهت تحلیل داده‌ها‌ از آماره‌های توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.

یافته‌ها‌: آموزش مهارتها‌ی زندگی بر افزایش سطح رضایت زناشویی در زوجهای جوان تأثیر داشته است. همچنین بین میانگین گروه مداخله و کنترل در متغیر­های مورد بررسی (رضایت زناشویی، ارتباطات) تفاوت وجود داشته و آموزش مذکور تأثیری بر حل تعارض و تحریف ­آرمانی نداشته است.

بحث: به‌منظور افزایش رضایت زناشویی زوجهای جوان، می‌توان از آموزش مهارتهای زندگی استفاده کرد. گرچه این آموزش بر تواناییها‌ی حل تعارض و تحریف آرمانی تأثیری نداشته است، لذا به‌نظر می­رسد به‌منظور بهبود وضعیت در این دو توانایی، باید از بسته‌های آموزشی دیگر استفاده شود.