Journal of Holistic Nursing and Midwifery، جلد ۲۶، شماره ۳، صفحات ۲۵-۳۵

عنوان فارسی عوامل پیش بینی کننده بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه
چکیده فارسی مقاله چکیده مقدمه: شایعترین تشخیص نورولوژیک در میان بیماران بستری در بخش­های مراقبت ویژه، دلیریوم می باشد. میزان شیوع دلیریوم بالا و با عوارض فراوانی همراه است. هدف: هدف این مطالعه تعیین عوامل پیش بینی کننده بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش­های مراقبت ویژه می­باشد. روش­کار: این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود. به مدت سه ماه در سال 1392 در بخش های مراقبت ویژه (اعصاب، جنرال و تروما) در یکی از مراکز آموزشی و درمانی شهر رشت بستری شده و قبل از بستری شدن علایم و نشانه­های دلیریوم را نداشته­اند. جهت انتخاب نمونه­ها بدون محدودیت سنی و با حداقل گذشت 24 ساعت از زمان پذیرش در بخش مراقبت ویژه (ICU)، با و بدون تهویه مکانیکی، دارای توانایی بینایی و شنوایی، دانستن زبان فارسی و شرط هوشیار یا نیمه هوشیار بودن، عدم دریافت بلوک کننده­های عصبی- عضلانی، کما، سابقه آسیبهای عصبی شدید، نارسایی مزمن کلیوی، سوء مصرف الکل و مواد مخدر وارد پژوهش شدند نمونه­ها به صورت تدریجی انتخاب شدند. حجم 81 نفر برآورد گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل Richmond Agitation Sedation Scale RASS)) و Confusion Assessment Method for the Intensive Care Unit (CAM–ICU) بود. ابزار RASS ابزاری استاندارد می­باشد و جهت بررسی سطح بی قراری و تسکین بیماران بستری در ICU معتبر شناخته شده است. ابزار CAM-ICU نیز 4 ویژگی اصلی دلیریوم یعنی تغییر حاد یا سیر نوسانی وضعیت ذهنی بیمار، عدم تمرکز، اختلال سطح هوشیاری و تفکر سازماندهی نشده، را مورد بررسی قرار می دهد. بخش اول پرسشنامه مشخصات دموگرافیک بیماران شامل: سن، جنس، شاخص بیماریهای همراه چارلسون، امتیاز فیزیولوژی حاد Acute Physicology Score (APS) در سه دامنه 9 – 0، 14 – 10 و ≥ 15 شمارش گلبولهای سفید خون، بیلی روبین توتال سرم، تعداد روزهای تهویه مکانیکی، تعداد روزهای بستری در ICU و بیمارستان بود. شاخص بیماریهای همراه چارلسون شامل 19 شرایط بیماری است که به بیمار براساس تأثیر بالقوه آن بر میزان مرگ و میر امتیاز داده می شود. امتیاز فیزیولوژی حاد (APS) نیز بزرگترین قسمت امتیازAPATCH (ارزیابی حاد فیزیولوژی و ارزیابی مزمن سلامتی) می باشد که از 13 نوع اندازه گیری بالینی بدست می­آید که 24 ساعت پس از پذیرش بیمار در ICU انجام می گیرد و کسب امتیاز بالاتر در ان وخیم­تر بودن وضعیت فیزیکی بیمار را نشان می­دهد. بخش دوم بررسی بروز دلیریوم بود که در ابتدا بیمار توسط مقیاس RASS از نظر سطح هوشیاری بررسی می­شد. این ابزار شامل 10 گویه و هر یک معرف یکی از سطوح هوشیاری است. برای تعیین امتیازRASS ابتدا بدون هیچ تعاملی، فقط بیمار مشاهده شد و در صورت هوشیاری امتیاز (0 تا 4+) برای او درنظر گرفته شده . در صورت عدم هوشیاری بیمار نام وی را با صدای بلند صدا زده و از او درخواست می­شد که به پژوهشگر نگاه کند. اگر بیمار به صدا واکنش نشان داد، امتیاز مناسب (1- تا 3-) در صورت عدم واکنش، شانه بیمار تکان داده می­شد. اگر هیچ واکنشی نداشت به شدت جناغ وی را فشرده و امتیاز مناسب (4- تا 5-) نمونه­ها در صورت عدم ابتلا به اختلال سطح هوشیاری بر اساس مقیاس RASS با مقیاس CAM-ICU از نظر بروز دلیریوم بررسی شدند که بررسی با این ابزار حدود 5-3 دقیقه طول می­کشید. اطلاعات جمع­آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون فیشر و مجذور کای) تجزیه و تحلیل شدند و جهت آنالیز چندگانه عوامل مرتبط با دلیریوم از مدل رگرسیون لجستیک به روش Backward استفاده گردید که در این مدل احتمال معنی­داری با 05/0 >P و احتمال خروج از مدل با 1/0 >P در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج بیانگر آن بود که 2/64 درصد واحدهای مورد پژوهش مرد و اکثر آنها (1/48 %) در بخش جنرال بستری بودند . اکثریت نمونه­ها (4/49 %) از لحاظ امتیاز فیزیولوژی حاد (APS) نمره 9 - 0 را کسب نمودند. در بررسی وضعیت بیماری های همراه چارلسون نیز بیشتر نمونه ها (6/29 %) امتیاز بین 2- 1 داشتند. میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 33/21 ± 95/50 سال، حداکثر روزهای لوله گذاری در تراشه 146 روز، بستری در ICU، 147 روز و بستری در بیمارستان 150 روز بود. همچنین میزان حداکثر بیلی روبین توتال 4/2 میلی گرم در دسی لیتر و بیشترین مقدار تعداد گلبول های سفید خون 2/29 هزار در میلی لیتر بود. بروز دلیریوم با ابزار CAM-ICU در 2/27 درصد مشاهده شد. توزیع دلیریوم بر حسب متغیرهای کیفی جنس، بخش و امتیاز چارلسون معنی دار نبوده اما بر حسب امتیاز APS معنی دار بوده است (048/0P=). همچنین توزیع دلیریوم بر حسب متغیر کمی سن معنی دار بوده (006/0P=)، ولی بر حسب تعداد روزهای تهویه مکانیکی، بستری در بیمارستان و بستری در ICU، بیلی روبین توتال و تعداد گلبولهای سفید از لحاظ آماری معنی دار نبوده است. بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، متغیرهای سن، جنس، بخش، تعداد روزهای تحت لوله­گذاری در تراشه، روزهای بستری در ICU و بیمارستان، بیلی روبین توتال، تعداد گلبولهای سفید و شاخص چارلسون عوامل پیش بینی کننده دلیریوم نبودند و تنها APS (با در نظر گرفتن محدوده 9 – 0 امتیاز به عنوان گروه مرجع) در دو دامنه امتیاز 14 – 10 (038/0P <) و 15 ≤ (043/0 >P) به عنوان عامل مرتبط پیش بینی کننده دلیریوم شناخته شدند، به طوریکه افراد دارای نمره 14 - 10APS= (3/3OR= و 71/10 – 03/1 : 95% CI) و ≥ 15 APS ≥ (2/4 OR =و7/16 – 08/1 : 95%CI) نسبت به افراد با 9 – 0 APS = از شانس نسبی دلیریوم بیشتری برخوردار بودند. نتیجه­گیری: افراد با امتیاز APS بالاتر نسبت به افراد با امتیاز کمتر، بیشتر در معرض ابتلا به دلیریوم هستند
کلیدواژه‌های فارسی مقاله دلیریوم، بخش مراقبت ویژه، بیماران بستری

عنوان انگلیسی Study of Predictors of Delirium Incidence in Hospitalized Patients In Intensive Care Units
چکیده انگلیسی مقاله Abstract Introduction: Delirium is the most common neurological diagnosis among patients in intensive care units. The prevalence of delirium in the ICU patients is high and this is associated with many complications. Thus, by assessment and identifying predictive factors of delirium, its incidence can largely be prevented in intensive care units. Objective: This study aims to determine predictive factors of delirium incidence in patients hospitalized in intensive care units. Methods: This study is a descriptive-analytic study which included all patients admitted to intensive care units (neurology, general and trauma) in one of the training centers, Rasht for three months in 2013 without any symptoms and signs of delirium before hospitalization. There was no age limit for selection of samples. At least 24 hours after admission to ICU, with and without mechanical ventilation, ability to see and hear, Persian language, conscious or semi-conscious, not receiving neuromuscular blockers, coma, history of severe nerve damage (such as acute stroke, dementia, aphasia), chronic renal failure, alcohol abuse and drug abuse were the study inclusion criteria. Patients who used painkiller and sedatives during the study were excluded. Thus, samples were selected gradually considering the inclusion criteria. Based on the preliminary results with 20 samples, the study sample size was estimated 81. The tools used in this study were Richmond Agitation Sedation Scale (RASS) and Confusion Assessment Method for the Intensive Care Unit (CAM-ICU). RASS is the standard tool to assess the level of restlessness and sedation in ICU patients. CAM-ICU examines four main characteristics of delirium; acute change or fluctuations in mental status, lack of concentration, disturbance of consciousness and unorganized thinking. The first part consisted of demographic characteristics including age, sex, Charleson comorbidity index, Acute Physiology Score (APS) in three ranges of 0-9, 10-14-and ≥15, white blood cell count, serum total bilirubin, days of mechanical ventilation, and days of ICU stay and hospitalization. Charlson comorbidity index had 19 conditions in which the patient is scored based on its potential impact on mortality rate. APS is the biggest part of APATCH (Acute Physiology and Chronic Health Evaluation), obtained from 13 clinical evaluations performed 24 hours after ICU admission in which higher scores is indicative of worsening patient's physical condition. The second part consisted of examining the incidence of delirium in which patients were assessed by RASS in terms of level of consciousness. This tool consisted of 10 items, each representing one level of consciousness (of Combative to Unarousable). To determine RASS, without any interaction, the patient was only observed and if conscious, she was scored 0 to +4. If the patient was unconscious, his/her name was called loudly and asked to look at the researcher. If the patient responded to call, appropriate score (1-3) was assigned. If there was no response, the patient's shoulder was shaken. If no response was observed, his/her sternum was strongly squeezed and appropriate score (4-5) was given. In case of no consciousness level disorder based on RASS, the subjects were assessed by CAM-ICU for examining delirium which took about 3-5 minutes. The collected data were analyzed using descriptive and analytical statistics (Fisher and chi-square). For multivariate analysis of the associated factors with delirium, Backward Logistic Regression model was used. P< 0.05 was considered the significance level. The probability of exclusion from the model was considered P< 0.1. Results: 64.2% of the subjects were male and most of them (48.1%) were hospitalized in the general ward. The majority of samples (49.4%) scored 0-9 in terms of APS. Charlson comorbidity index also showed most cases (29.6%) with 1-2 scores. The mean and SD of patients were 50.95 ± 21.33 years, the maximum tracheal intubation days was 146 days. The maximum duration of ICU stay was 147 days and 150 days in the hospital. Furthermore, the maximum total bilirubin was 4.2 mg dl and the highest number of white blood cells was 29.2000 mg dl. Delirium was observed in 27.2% of samples using CAM-ICU. Delirium distribution was not significant based on qualitative variables; sex, ward and Charlson score whereas APS score which was significant (p=0.048). Distribution of delirium was significant in terms of age (P=0.06). However, it was not statistically significant in terms of the number of mechanical ventilation days, hospitalization and ICU stay, total bilirubin and white blood cell count. Based on logistic regression model, age, sex, days of tracheal intubation, ICU and hospitalization days, total bilirubin, white blood cell count, and Charlson index were not predictors of delirium. Only APS (considering the range of 0-9 scores as the reference) in two ranges of 10-14 (P< 0.038) and ≥15 (P< 0.043) were identified as predictors of delirium. Thus, individuals with a score of APS=10-14 (OR = 3.3, 95% CI: 1.03-10.71) and APS ≥15 (OR = 4.2, 95% CI: 1.08-16.7) had higher delirium compared to those with APS =0-9 Conclusion: Patients with APS points higher than those with lower scores are more likely to develop delirium.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Delirium, Intensive Care Units, Inpatients

نویسندگان مقاله مریم رجب پور نیکفام | maryam rajabpour nikfam
دانشکده پرستاری و مامایی و پیراپزشکی شرق گیلان

عاطفه قنبری خانقاه | atefeh ghanbari khanghah
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سازمان اصلی تایید شده: مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت

طاهره خالق دوست محمدی | tahereh khaleghdoost mohammadi
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سازمان اصلی تایید شده: مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت

احسان کاظم نژاد لیلی | ehsan kazemnezhad leili
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سازمان اصلی تایید شده: مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت

علی اشرف | ali ashraf
دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی گیلان (Guilan university of medical sciences)


نشانی اینترنتی http://hnmj.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-454-16&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات