|
|
، جلد ۱۷، شماره ۹۳، صفحات ۴۳-۵۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
نسبت متن و تصویر در آثار معین مصور |
|
| چکیده فارسی مقاله |
بیان مسئله: همنشینی طولانی «ادبیات» و «نقاشی» در نسخ مصور تأثیری دیرینه و عمیق بر شکل و ساختار نقاشی ایرانی داشته است. از میانه‌های عهد صفوی تولید نگاره‌های مستقل از کتاب به‌شکل روزافزونی گسترش یافت. به‌نظر می‌رسد که در این دوران پیوند و کشاکش رسانه‌های نقاشی و ادبیات واجد شکل نوینی شده باشد. از این رو بررسی آثار معین مصور در حکم آخرین نماینده جدی مکتب نقاشی اصفهان در این زمینه حائز اهمیت است.هدف پژوهش: این پژوهش بر آن است که «چگونگی» تحول پیوند تاریخی «ادبیات» و «نقاشی» در اواخر مکتب نقاشی اصفهان را از طریق بررسی شکلی و ساختاری نسبت «تصویر» و «متن» در آثار معین مصور نشان دهد.روش پژوهش: در این پژوهش نقاشی‌های معین مصور با روش تحلیلی-تطبیقی بررسی شده و یافته‌های این تحلیل با رویکردی تاریخی در سیر تحول نقاشی ایرانی در میانه‌های عهد صفوی تفسیر شده است.نتیجه‌گیری: تصویر «لحظه زایا» در نسخه‌نگاره‌های معین مصور نشان از گونه‌ای «زمان‌مندی پنهان» دارد که یادآور توالی کنش‌های روایت کلامی است. از سوی دیگر در نگاره‌های تک‌برگ معین مصور، تجانسی بیشتر میان رسانه، محتوا و نحوه ادراک آن دیده می‌شود، زیرا این آثار فارغ از روایتگری به چینش اجسام و پیکره‌های زیبا محدود شده‌اند. ردپای تعمیق زیباشناسی مبتنی بر این آثار در نسخه‌نگاره‌های آن دوران نیز قابل تشخیص است؛ آنجا که تعداد پیکرهها و خرده‌صحنه‌های روایی در تصاویر این نسخ کاهش یافته و نقاشی تمرکز بیشتری بر تصویرگری «لحظه زایا» یافته است. در نتیجه به‌نظر می‌رسد که در آثار معین مصور پیوند و کشاکش متن و تصویر به‌شکل حرکتی از «متن» به‌سوی «تصویر» قابل تصور است، این گرایش در امتداد مکتب اصفهان خارج از ذوق محافظه‌کارانه دربار در تهیه نسخ مصور و شکوهمند ادبی، فرصت رشد و گسترش بیشتری یافت و باعث تولید نقاشی‌هایی با جنبه محاکاتی و حسی قوی‌تر شد. این امر در آن دوران نمودی از حرکتی به‌سوی استقلال و تفکیک بیشتر رسانه نقاشی از روایت کلامی است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
معین مصور، نقاشی، ادبیات، متن، تصویر، روایت، |
|
| عنوان انگلیسی |
The Relationship between Text and Image in the Works of Mo’in Mosavver |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Problem statement: The long affinity between “literature” and “painting” in illuminated manuscripts has had an old and deep effect on the form and structure of Persian Painting. In the middle of the Safavid era, creating single-leaf miniature expanded increasingly. It seems that in this era, the connection and struggle between the medium of painting and literature found a new form; Therefore, examining the works of Mo’in Mosavver, as the last real representative of the Isfahan school of painting, is of great importance in this regard. Research objective: The purpose of this study is to show how the historical connection between “literature” and “painting” evolved in at the later years of the Isfahan school of painting through a formal and structural evaluation of the relationship between “image” and “text” in the works of Mo’in Mosavver.Research method: In this study, the paintings of Mo’in Mosavver were examined using an analytical-comparative approach and the findings of this analysis were interpreted with a historical approach in the evolution of Persian painting in the middle of the Safavid era.Conclusion: The image of the “pregnant moment” in the illuminated manuscripts of Mo’in Mosavver represent a type of “implied temporality” that reminds us of the sequence of verbal narrative actions. also in single-leaf miniature of Mo’in Mosavver, a higher level of homogeneity can be observed between the medium, the content and the method of perception, since, apart from the narration, these works are limited to the arrangement of objects and beautiful figures. The traces of aesthetics deepening based on these works can be recognized in the miniatures of that era. These traces are seen where the number of figures and narrative micro-scripts are reduced in the images of these paintings and the painting focused more on illustrating the “pregnant moment”. As a result, it seems that in Mo’in Mosavver’s works, the connection and struggle between the text and image can be considered as a movement from “text” towards “image”, his movement, which is also seen in the Isfahan school, found more chance for growth and expansion outside the court’s conservative taste to create glorious and elegant illuminated literary manuscripts. This led to the creation of paintings with mimetic and stronger sensory aspects. At the time, this was reflection of a movement towards independence and further separation of the painting medium and from verbal narration. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
معین مصور, نقاشی, ادبیات, متن, تصویر, روایت |
|
| نویسندگان مقاله |
عبدالله آقائی |
استادیار گروه نقاشی دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه یزد، ایران.
مهدی قادرنژاد |
دکتری پژوهش هنر، دانشگاه هنر اصفهان، ایران.
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://www.bagh-sj.com/article_121480_3f3ad88b8f60cb83cd9b3fabf549ba91.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|