|
|
، جلد ۱۳، شماره ۵، صفحات ۵۱۳-۵۲۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
مطالعه موردی تأثیر روش گفتار هجایی در درمان لکنت سه کودک دارای سندرم داون |
|
| چکیده فارسی مقاله |
زمینه و هدف: در حدود 59-42% افراد سندرم داون دچار لکنت هستند. اگرچه اختلالات شناختی و زبانی میتواند در این موضوع مؤثر باشد اما ماهیت اصلی لکنت در آنها نامعلوم است. اطلاعات اندکی از مداخلات لکنت درمانی در سندرم داون موجود می باشد و در این تحقیق سعی شد که اثربخشی روش گفتار هجایی بر روی سه فرد دارای سندرم داون بررسی گردد. روش بررسی: پژوهش حاضر بصورت تک موردی بر روی سه نوجوان دارای سندرم داون مبتلا به لکنت انجام شد. روش گفتار هجایی به همراه راهنماییهای اشارهای بعنوان روش مداخله بکار رفت. در سه مقطع قبل، بلافاصله بعد و سه هفته بعد از مداخله، نمره شدت لکنت و نمره ارزش نوع لکنت محاسبه شد. از آزمون های ناپارامتریک (چند نمونه وابسته) در نرم افزار SPSS-16 جهت آنالیز داده ها استفاده شد. یافتهها: نمره شدت لکنت بعد از مداخله کاهش یافت اما تفاوت معنادار دیده نشد (060/0=p). نمره ارزش نوع لکنت بعد از مداخله کاهش یافت اما تفاوت معنادار نبود (050/0=p). نتیجهگیری: روش هجایی به همراه راهنماییهای اشاره ای توانست بطور غیرمعنادار باعث کاهش شدت و نمره ارزش نوع لکنت در سه نوجوان مبتلا به سندرم داون شود. افراد مورد مطالعه نتوانستند روش درمانی مذکور را نگه داشته و تعمیم دهند. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
سندرم داون، لکنت، گفتار هجایی، |
|
| عنوان انگلیسی |
A Three-case Study on the Effectiveness of Syllabic-timed Method on Treating Stuttering in Children with Down Syndrome |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Objective: About 42–59 % of subjects with Down syndrome have stuttering. Although stuttering can be influenced by the language and cognitive disorders common in Down syndrome, the exact nature of stuttering is unknown. There is little data about stuttering therapy interventions in Down syndrome and this study aimed to investigate the effectiveness of syllabic-timed method on three subjects with Down syndrome. Subjects and Methods: Three subjects with Down syndrome who had stuttering participated in this study. Syllable-timed speech and gestures were used as interventions. Stuttering severity and type were calculated before, immediately after, and three weeks after the intervention. By use of SPSS-16, K-related sample test applied to analyze the data. Results: Stuttering severity reduced after the intervention but this was not significant (P=0.06). The stuttering type value decreased after the intervention but this was also not significant (P=0.05). Conclusion: Syllable-timed speech and gestural cues could not significantly reduce the stuttering severity and stuttering type value. The studied subjects could not to maintain and generalize this therapeutic method. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
سندرم داون, لکنت, گفتار هجایی |
|
| نویسندگان مقاله |
پیمان زمانی |
مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، اهواز، ایران
سیده مریم موسوی |
کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
حسین رضایی |
مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، اهواز، ایران.
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://jsmj.ajums.ac.ir/article_52044_3810260ccb7b94ce2c63ba28b45a9804.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|