، جلد ۹، شماره ۳۲، صفحات ۴۴-۶۴

عنوان فارسی نظریه واقع‌‌‌گرایی و هم‌زما‌نی‌ بهبود روابط اقتصادی و سیاسی روسیه و ترکیه‌
چکیده فارسی مقاله روابط روسیه و ترکیه از دوران امپراتوری تا دهه اخیر را در بهترین وجه می‌توان روابط سینوسی و در قالب الگوی همکاری و تعارض تفسیر کرد. اما از زمان روی کار آمدن پوتین و اردوغان، علی رغم برخی چالش‌ها، روابط اقتصادی دو کشور به شدت گسترش یافته، به طوری که برخی معتقدند، این همکاری اقتصادی می‌تواند زمینه رسیدن دو کشور به مشارکت استراتژیک در سطح سیاسی را نیز به وجود آورد. برپایه این مفروض، سوال اصلی این مقاله در جهت ارزیابی این اصل واقع‌گرایی که اقتصاد باعث بهبود و تسری به سیاست نمی‌گردد آن است که؛ آیا بهبود روابط سیاسی- امنیتی ترکیه و روسیه، متاثر از همکاری اقتصادی میان دو کشور بوده است؟ یافته‌های پژوهش با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی نشان می‌دهد که منطبق بر واقع‌گرایی، روابط اقتصادی اگرچه عامل مهمی در گرایش دو کشور به یکدیگر بوده، اما هرگز زمینه بهبود روابط سیاسی بین روسیه و ترکیه را به وجود نیاورده، بلکه علت آن غلبه زمینه استراتژیک و سیاسی بر اقتصاد بوده است. با وجود این نقطه قوت، واقع‌گرایی به دلیل عدم توجه به برخی دلایل تسیهل‌گر غیرسیاسی در بهبود روابط دوجانبه ترکی- روسی دچار ضعف تحلیلی نیز می‌باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله رئالیسم، وابستگی اقتصادی، همکاری سیاسی، روسیه، ترکیه،

عنوان انگلیسی Theory of Realism and Synchronization of Russia-Turkey Economic and Political Relations Improvement
چکیده انگلیسی مقاله Russian-Turkish relations from the time of the Empires to the last decade can best be
interpreted as a sinusoidal relationship swinging from cooperation to conflict. However,
since Putin and Erdogan came to power, despite some challenges, the economic
ties between the two countries have grown tremendously. Some believe that this economic
cooperation could provide the basis for achieving a strategic partnership at the
political level. Based on this assumption, the primary question of this paper to evaluate
the realistic assertion that “the economy does not extend to politics“ is whether the
improvement of the political-security relations between Turkey and Russia is affected
by the economic cooperation between the two countries. The findings of the research
using the descriptive-analytical method show that, in accordance with realism, economic
relations have been an essential factor in closing two countries to each other,
but these relations will never pave the way for improving the political ties. The reason
has been the domination of strategic and political context over the economy. Despite
this privilege, realism is analytically weak because of ignoring some non-political
facilitating reasons for improving Turkish-Russian bilateral relations.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله رئالیسم, وابستگی اقتصادی, همکاری سیاسی, روسیه, ترکیه

نویسندگان مقاله محبوبه روحی |
دانشجوی دکتری روابط بی نالملل، گروه روابط بین‌الملل، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران

نوذر شفیعی |
استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشکده اقتصاد و علوم اداری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

محمد رضا دهشیری |
دانشیار، گروه علوم سیاسی، دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه، وزارت امور خارجه، تهران، ایران.

رحمت حاجی مینه |
استادیار روابط بین‌الملل، گروه ارتباطات و علوم اجتماعی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران


نشانی اینترنتی https://sspp.iranjournals.ir/article_38625_1cf2d1a764315d821c3eb16d763a89f7.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات