|
|
، جلد ۸، شماره ۲۷، صفحات ۱۱-۱۵
|
|
|
| عنوان فارسی |
نگاهی دوباره به انقلاب ایران (۳) |
|
| چکیده فارسی مقاله |
انگار همین دیروز بود که از تجریش پرچم ها و پلاکاردها را راه می انداختیم. پارچه نوشته هایی که شب قبل از آن در مسجد همت تجریش، توسط جوانان نوشته می شد و بعد در کنار خیابانی که اکنون به نام دکتر شریعتی خوانده می شود، در زیر پل های جوی آب و یا در خانه برخی از همشهریان پنهان می کردیم و بعد از گذشتن از صفوف ارتش و شهربانی به یکباره آنها را بلند میکردیم و تظاهرات شکل می گرفت. بعد هم یک ماشین گیر می آمد که بالای آن برویم و برای مردم شعارهای خوشان را بدهیم و آنها هم پاسخ دهند. در چند تظاهرات هم بلندگو تهیه شد و دیگر هزاران هزار نفر یک شعار را تکرار می کردند. خانم ها در جلو صف بودند و آقایان در پشت سر. چون چندبار حضور زنان باعث شده بود که در برخورد ارتش با مردم تاخیر صورت بگیرد و همین تاخیر، راه بسته شده خیابان شریعتی را برای مردم باز می کرد و سیل خروشان مردم به ادامه دادن راه خود مصمم تر می شد. دیگر هیچگاه پس از تظاهرات متعدد قبل از انقلاب، من نتوانستم تمام مسیر تجریش، خیابان دکتر شریعتی، خیایان انقلاب تا میدان آزادی را پیاده طی کنم و حالا به نظرم این کار ناشدنی است. شور و حال مردم در آن روزهای قبل از انقلاب وصف ناشدنی است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
انقلاب اسلامی ایران،
ایران،
40 سالگی انقلاب، |
|
| عنوان انگلیسی |
Entering the 40th Anniversary of the Iranian Revolution |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
It was as if yesterday we were flying flags and banners. The cloth that was written by young people the night before in the Hemmat Tajrish mosque and then hidden under the bridges of water or some of the townsfolk next to the street now known as Dr. Shariati, and After passing the ranks of the army and the police, we raised them all at once, and the demonstrations took shape. Then there was a car that went over it and gave people their slogans and they also answered. In a few demonstrations, the speaker was made, and thousands more people repeated the slogan. The ladies were in front of the queue and the gentlemen behind. Because the women's presence had caused a delay in the military's encounter with the people, and the same delay, the closed Shari'ati street would open for the people and the flood of the people would continue to make their way more resolute. Never again, after many demonstrations before the revolution, I could not walk along the entire path of my street, Shariati Avenue, from the revolutionary moment to Azadi Square, and now, it seems to me, this is impossible. The passion of people in the days before the revolution is unthinkable. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
انقلاب اسلامی ایران,
ایران,
40 سالگی انقلاب |
|
| نویسندگان مقاله |
عباس ملکی |
دانشیار دانشگاه صنعتی شریف
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://sspp.iranjournals.ir/article_31962_6541826d9b768d5aab21652737cfb204.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|