|
|
، جلد ۷، شماره ۲۴، صفحات ۲۳-۴۷
|
|
|
| عنوان فارسی |
سنجشِ روابط دفاعیِ ایران و چین در دورۀ ریاست‌جمهوری حسن روحانی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
امضای برجام که به نگرانی‌های بین‌المللی در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران پایان داد، به پیش‌بینی‌های فزاینده‌ای در مورد آیندۀ روابط دفاعیِ ایران و چین منجر شده است. از همین‌رو، پرسش اصلی مقاله بر این پایه استوار است که فضای پس از توافق هسته‌ای برای روابط ایران و چین در قلمرو نظامی دربردارندۀ چه ابعاد و ویژگی‌هایی است؟ آیا این تحول منجر به ارتقای روابط به سطح راهبردی میان دو کشور خواهد شد و شاهد مناسبات جدید دفاعی میان دو طرف خواهیم بود؟ در پاسخ، اشاره می‌شود که فضای پسابرجام، صرفاً متضمن ایجاد نظمی جدید در روابط دو کشور است که با مجموعه‌ای از فرصتها و توافقات، تنها سلسله مشارکت‌های راهبردیِ دوجانبه را مستحکم‌تر کرده و قادر است به نظم جدید در روابط دو کشور دوام بخشد؛ و این الزماً به معنای اتحاد راهبردی نیست. از همین‌رو، تأکید می‌شود که به با وجود متغیرهایی چون ایالات متحدۀ آمریکا، عربستان سعودی و اسرائیل، و همچنین به جهت تفاوت در اولویت‌ها و تفاوت در نیازهای دو کشور در سطوح کلان مورد اشاره، روابط نظامی و دفاعی دو کشور پیشرفت چندانی به خود نخواهد دید. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
برجام،
ایران،
چین،
نظامی،
جادۀ ابریشم،
خاورمیانه،
ژئوپلتیک،
آمریکا،
اسرائیل، |
|
| عنوان انگلیسی |
Assessing Iran-China Defensive Relations During the Presidency of Hassan Rouhani |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
The signing of JCPOA to address international concerns about Iran’s nuclear program has led to bullish predictions about the future of Sino-Iranian relations.In this regard, the main question is based on the assumption that the nuclear agreement between Iran and China involves what dimensions and features? Is the atmosphere after the agreement has led to the promotion of relations between the two countries will be the strategic level and will the JCPOA facilitate strategic relations in some areas? In response to the broader issue of nuclear deal in the name of international legitimacy and the development of bilateral relations between Iran and China are considering that involves mutual interest, regional and international. Second, this involves creating a new order in the relations between the two countries with a set of opportunities and agreements, will only strengthen bilateral relations, and this does not necessarily mean a strategic alliance. Therefore, the two will remain constrained by several obstacles. Iran’s need to balance its relations with China, due to differences in priorities and differences in needs between the two countries, It is essential policies and expectations Islamic Republic of Iran in accordance with the level of strategic partnership set of decisions go beyond this and to avoid a strategic alliance |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
برجام,
ایران,
چین,
نظامی,
جادۀ ابریشم,
خاورمیانه,
ژئوپلتیک,
آمریکا,
اسرائیل |
|
| نویسندگان مقاله |
مسعود رضائی |
دکتری روابط بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان
سعید وثوقی |
استادیار روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://sspp.iranjournals.ir/article_28600_ade0b8492c3d82f0e968ba7d2755c29d.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|