آرشیو توانبخشی، جلد ۲۵، شماره ۳، صفحات ۰-۰

عنوان فارسی تاثیر آموزش بیوفیدبک عضلات دور کننده و چرخاننده های خارجی ران بر درد، قدرت و فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات در افراد مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال
چکیده فارسی مقاله
مقدمه: بیوفیدبک الکترومیوگرافی به عنوان یک ابزار نسبتاً جدید برای کمک به رفع اختلالات عضلانی پیشنهاد شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین عضلات پروگزیمال ران (دور کننده و چرخاننده خارجی ران) به همراه بیوفیدبک بر درد، قدرت عضلانی و فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات در افراد مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال بود.
روش  کار: این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور بر روی 30 فرد جوان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال با دامنه سنی 22 تا 45 سال انجام شد. افراد در گروه مداخله (15 نفر) بیوفیدبک الکترومیوگرافی عضلات دور کننده (گلوتئوس مدیوس) و چرخاننده خارجی (گلوتئوس ماگزیموس) ران را به همراه درمانهای روتین فیزیوتراپی (شامل تمرینهای کششی، تمرینات ایزومتریک عضلات گلوتئال و چهارسر ران، و تنس) دریافت کردند. در گروه کنترل (15 نفر) فقط درمانهای روتین فیزیوتراپی انجام گردید. شرکت کنندگان دو گروه به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه تحت درمان قرار گرفتند. قبل و بعد از مداخلات، شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری درد، قدرت انقباض ایزومتریک ارادی عضلات دور کننده و چرخاننده خارجی ران با دینامومتر و فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات شامل حداکثر انقباض، سطح زیر منحنی و زمان شروع فعالیت این عضلات اندازهگیری شد.
یافتهها: بررسی قدرت انقباض ایزومتریک ارادی و الکترومیوگرافی عضله دور کننده ران نشان داد که پس از 8 هفته درمان ،گروه مداخله حداکثر فعالیت الکترومیوگرافی (P=0/04) و نیز قدرت انقباض ایزومتریک ارادی (P=0/003) بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند. پس از 8 هفته درمان ،قدرت انقباض ایزومتریک ارادی و حداکثر فعالیت الکترومیوگرافی عضله چرخاننده خارجی ران ، بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت، ولی سطح زیر منحنی فعالیت الکترومیوگرافی این عضله در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (P=0/0001). همچنین، پس از 8 هفته درمان، افراد گروه مداخله بطور معنی داری درد کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند(P=0/016).
نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که اضافه کردن 8 هفته تمرین بیوفیدبکی عضلات دور کننده و چرخاننده خارجی ران به تمرین درمانی روتین در سندرم درد پتلوفمورال می تواند منجر به کاهش بیشتر درد و بهبود قدرت عضلات ابداکتور ران شود. این تغییر ممکن است احتمالا بتواند به کاهش روند تخریبی مفصل پتلوفمورال کمک نماید.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بیوفیدبک، سندرم درد پتلوفمورال، قدرت، درد، الکترومیوگرافی، عضلات دورکننده ران، عضلات چرخاننده خارجی ران

عنوان انگلیسی The Effect of Biofeedback Training of Abductor Muscles and External Rotators of Hip on Pain, Muscle Strength, and Electromyography Activity of These Muscles in People with Patellofemoral Pain Syndrome
چکیده انگلیسی مقاله
Introduction: Electromyography (EMG) biofeedback has been suggested as a relatively new approach to help resolve muscle disorders. This research aimed to evaluate influence of eight weeks of proximal pelvic muscle training along with biofeedback on pain, muscle strength, and EMG activity of these muscles in individuals suffering from patellofemoral pain syndrome (PFPS).
Methods: The randomized clinical trial was performed on thirty young people with PFPS aged 22 to 45 years old. People in the intervention group (15 people) received EMG biofeedback of the abductor (gluteus medius) and external rotator (gluteus maximus) muscles along with routine physiotherapy treatments including stretching exercises, isometric exercises of gluteal and quadriceps muscles, and conventional TENS. In the control group (15 people), only routine physiotherapy treatments were performed on the patients. The participants of two groups were treated for eight weeks on 3 sessions every week. Pain by a visual analogue scale, maximal voluntary isometric strength (MVIC) of abductor and external rotator muscles of the thigh with a dynamometer, and activity of these muscles including maximum contraction, integrated EMG, and on-set using EMG were measured before and after the interventions.
Results: The results of MVIC and EMG of gluteus medius muscle demonstrated that intervention group had more maximum EMG activity (P=0.043) and MVIC (P=0.003) than the control group. MVIC and the maximum EMG activity of gluteus maximus muscle showed no statistical significant different between two groups, but the increase in the integrated EMG of this muscle in the intervention group indicated a greater increase than in the control group (P=0.0001). Moreover, people in the intervention group had significantly less pain than the group of routine exercises alone after 8-week treatment (P=0.016).
Conclusion: Adding 8-week biofeedback training of abductor and external rotator muscles to the routine therapeutic exercise in PFPS can lead to pain reduction, improvement of muscle strength, and better performance of these muscles. This change could potentially slow down the degenerative process of the patellofemoral joint.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Biofeedback, Patellofemoral pain syndrome, Strength, Electromyography, Hip abductor muscles, Hip external rotator muscles

نویسندگان مقاله مهدی بانان | Mehdi Banan
Student Research Committee, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران، ایران.

مینو خلخالی زاویه | Minoo Khalkhali Zavieh
Department of Physiotherapy, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

خسرو خادمی کلانتری | Khosro Khademi Kalantari
Department of Physiotherapy, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

علیرضا اکبرزاده باغبان | Alireza Akbarzadeh Baghban
Department of Physiotherapy, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

عالیه دریابر | Aliyeh Daryabor
Physiotherapy Research Center, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

سعید میکائیلی | Saeed Mikaili
Department of Physiotherapy, School of Rehabilitation, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.


نشانی اینترنتی http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3826-1&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده فیزیوتراپی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات