هدف: با توجه به اهمیت پیشگیری از وقوع آپنه در نوزادان بسیار نارس، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر پیشگیرانه کافئین بر کاهش فراوانی وقایع آپنه در نوزادان بسیار نارس طراحی و اجرا گردید.
روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی، دوسوکور و کنترل‌شده بر روی نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان شهید مطهری ارومیه انجام شد. نوزادان به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترلتقسیم شدند. گروه مداخله به مدت 14 روز، کافئین را به صورت وریدی با دوز اولیه 20 میلی‌گرم بر کیلوگرم و دوز نگهدارنده 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند. در مقابل، گروه کنترل به مدت مشابه، حجم برابری نرمال سالین به صورت وریدی دریافت نمودند. وقایع آپنه، حملات سیانوز و برادی‌کاردی در یک چک‌لیست استاندارد توسط محققان ثبت گردید.
نتایج: از مجموع 50 نوزاد در هر گروه، 2% از نوزادان گروه کافئین و 4% از نوزادان گروه کنترل به ترتیب به اکسیژن درمانی طولانی‌مدت نیاز پیدا کردند. همچنین، 6% از نوزادان گروه کافئین و 4% از نوزادان گروه کنترل دچار خونریزی داخل بطنی شدند. علاوه بر این، 4% از نوزادان گروه کافئین و 2% از نوزادان گروه کنترل به جراحی برای بستن مجرای شریانی باز نیاز داشتند و 14% از نوزادان گروه کافئین و 18% از نوزادان گروه کنترل دچار وقایع آپنه شدند. با این حال، تفاوت آماری معناداری بین دو گروه از نظر بروز آپنه مشاهده نشد .(P=0.58). در نهایت، 20% از نوزادان گروه کافئین و 14% از نوزادان گروه کنترل فوت نمودند.
نتیجه گیری: اگرچه یافته های مطالعه حاضر از لحاظ آماری معنی دار نبود ولی نشان‌دهنده کاهش فراوانی وقایع آپنه در گروه نوزادان نارس دریافت‌کننده کافئین نسبت به گروه کنترل است.