| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه: تغییر در بسیاری از عملکردهای حسی-حرکتی و همچنین تغییر در سیستم عصبی مرکزی، موجب کاهش تعادل و افزایش ترس از سقوط در سالمندان میگردد. تمرینات فال-پروف با تمرکز بر افزایش عملکرد سیستمهای حسی- حرکتی و شناختی، موجب بهبود تعادل و کاهش خطر افتادن میشوند. چندین مطالعه با حجم کم و نتایج متفاوت در این زمینه انجام شده است. اما تجمیع شواهد انجام نشده است. بنابراین در این مطالعه تاثیر تمرینات فال-پروف بر تعادل و پیشگیری ازسقوط در سالمندان از مطالعات مختلف جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد.
مواد و روشها: در این مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز، بر اساس سئوال پژوهشی با کلید واژهها و استراتژی مشخص، کلیه مقالات مرتبط، در پایگاه دادههای معتبر جستجو و به محیط اند نوت20 وارد شد. سپس پروتکل پژوهش نگارش و درPROSPRO رجیستر شد و پس از غربالگری مقالات و انتخاب مقالات واجد شرایط، اطلاعات مورد نیاز در محیط اکسل ثبت شد.درنهایت دادهها به نرم افزار STATA17 صادر و با روش اثرات تصادفی تجزیه و تحلیل شد. کلیه مراحل اجرای پژوهش، با استفاده از چک لیست PRISMA و توسط دو نفر بطور مستقل انجام شد.
یافته ها: در گروه فال-پروف مقیاس تعادل عملکردی BBS بهبود قابل توجهی نشان داد (SMD 5.37, 95% CI 3.17 to 7.56, p = 0.001).تعادل ایستا با چشم باز(SMD 3.44, 95% CI 1.16 to 5.72, p = 0.001) و چشم بسته (SMD 4.94, 95% CI 0.80 to 9.07, p = 0.02). افزایش داشت. آزمون سرعت بلند شدن و رفتن(TUG) نتایج بهتری نداشت (SMD 0.25, 95% CI- 2.94 to 3.44, p = 0.88) و ترس از سقوط و افتادن کمتر شد (SMD- 9.10, 95% CI- 13.71 to- 4.49, p = 0.001).
نتیجهگیری: تمرینات فال پروف، حداقل به مدت 8 هفته و سه جلسه 40 تا 50 دقیقهای،در سالمندان بالای 60 سال، منجر به تعادل بالاتر برای انجام فعالیتهای مختلف روزانه، همراه با کاهش ترس از زمین خوردن میگردد. بنابراین تمرینات فال-پروف یک راهکار مناسب و موثر در افزایش تعادل عملکردی، تعادل پویا و ایستا و پیشگیری از زمین خوردن در سالمندان است وپس از ارزیابی اولیه و آموزش کافی، بعنوان یک برنامه پیشگیرانه و درمانی، توصیه میگردد. |
| چکیده انگلیسی مقاله |
Objectives: Changes in various sensory-motor functions and alterations in the central nervous system contribute to reduced balance and increased fear of falling in older adults. Fall-proof exercises, by focusing on improving the function of sensory-motor and cognitive systems, lead to improved balance and a decreased risk of falling. Several studies with small sample sizes and varying results have been conducted in this area. However, a synthesis of the evidence has not been performed. Therefore, this study collected and analyzed data from various studies on the effect of fall-proof exercises on balance and fall prevention in the elderly.
Materials and Methods: In this systematic review and meta-analysis, based on the research question with specific keywords and strategies, all relevant articles were searched in reputable databases and imported into EndNote20. Subsequently, the research protocol was developed and registered in PROSPERO. Following the screening of articles and selection of eligible studies, the necessary data were recorded in a spreadsheet. Finally, the data were exported to STATA17 software and analyzed using a random effects model. All research stages were independently conducted by two individuals, adhering to the PRISMA checklist.
Results: In the fall-proof exercise group, the Berg Balance Scale (BBS) demonstrated a significant improvement (SMD 5.37, 95% CI 3.17 to 7.56, p = 0.001). Static balance with eyes open (SMD 3.44, 95% CI 1.16 to 5.72, p = 0.001) and with eyes closed (SMD 4.94, 95% CI 0.80 to 9.07, p = 0.02) showed an increase. The Timed Up and Go (TUG) test did not yield better results (SMD 0.25, 95% CI -2.94 to 3.44, p = 0.88), and the fear of falling decreased (SMD -9.10, 95% CI -13.71 to -4.49, p = 0.001).
Conclusion: Fall-proof exercises, for at least 8 weeks and three sessions of 40 to 50 minutes each, in older adults over 60 years of age, lead to higher balance for performing various daily activities, along with a reduction in the fear of falling. Therefore, fall-proof exercises are a suitable and effective strategy for increasing functional balance, dynamic and static balance, and preventing falls in the elderly and, after initial assessment and sufficient training, are recommended as a preventive and therapeutic program. |
| نویسندگان مقاله |
شکیبا فتحی | Shakiba Fathi
Department of Social Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
بهمن ٍصادقی سده | Bahman Sadeghi Sede
Department of Social Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
علیرضا صفائیان | Alireza Safaein
Department of Social Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
سعید فطوره چی | Saeid Fatorehchy
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آموزشی کاردرمانی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
نازیلا اکبرفهیمی | Nazila Akbarfahimi
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آموزشی کاردرمانی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
سحر صادقی سده | Sahar Sadeghi Sede
Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آموزشی کاردرمانی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
|