مجله سالمندی ایران، جلد ۸، شماره ۴، صفحات ۶۷-۷۲
عنوان فارسی اثربخشی آموزش شادکامی بر افزایش امید در سالمندان
چکیده فارسی مقاله اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر‌بخشی آموزش شادکامی بر افزایش امید در سالمندان صورت گرفت. مواد و روش‌ها: مطالعۀ حاضر از نوع کاربردی و طر ح نیمه‌آزمایشی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. به‌منظور اجرای این مطالعه، با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس، 24 نفر از سالمندان مقیم خانۀ سالمندان مشهد که موقعیت ورود به گروه نمونه را داشتند، انتخاب شدند و به‌طور مساوی، در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در‌نهایت، به‌دلیل افت تعداد آزمودنی‌ها، نتایج 20 نفر از آن‌ها، یعنی 10 نفر از گروه آزمایشی و 10 نفر از گروه کنترل مطالعه شد. به‌منظور گردآوری داده‌ها، از پرسش‌نامۀ امید اشنایدر (1991) با ضریب پایایی 84 درصد استفاده شد. پس از اجرای پیش‌آزمون، آموزش شادکامی به‌صورت 10 جلسۀ گروهی و به‌مدت 5 هفته و 2 جلسه در هفته، برای گروه آزمایش انجام شد. برای گروه کنترل، هیچ مداخلۀ درمانی صورت نگرفت و در لیست انتظار ماندند. پس از پایان آموزش، پس‌آزمون برای هر دو گروه تکرار شد و در مرحلۀ پیگیری، یعنی 45 روز پس از اِعمال متغیر مستقل، آزمون امید برای گروه آزمایش تکرار شد. به‌منظور تجزیه‌و‌تحلیل نتایج، روش تحلیل پراکنش و تی هم‌بسته به‌کار رفت. یافته‌ها: معناداریِ رابطۀ بین متغیر وابستۀ امید و متغیر مستقل را نشان داده شد. بررسی میانگین‌‌های تعدیل‌شدۀ متغیر امید در گروه کنترل و آزمایش، جهت رابطه را نشان داد. مقایسۀ نمرات آزمودنی در گروه آزمایش در مرحلۀ پس‌آزمون و مرحلۀ پیگیری، ازطریق آزمون تی هم‌بسته، نشان‌دهندۀ تفاوت‌نداشتن میانگین‌ها در متغیر امید بود. نتیجه‌گیری: آموزش شادکامی، افزایش امید در سالمندان را به‌دنبال دارد و اثر این آموزش بر متغیر امید، در مرحلۀ پیگیری ثبات داشته است. ازاین‌رو، نظر به اهمیت مسئلۀ سالمندی و مسائل روان‌شناختی آن و با‌توجه‌به نتایج این مطالعه و آثار آموزش شادکامی در سالمندان، می‌توان از مجموعۀ مهارت‌ها و توانمندی‌‌های آموختنی آن، برای کمک به حل مشکلات روان‌شناختی و افزایش میزان امید در سالمندان بهره جست.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آموزش شادکامی‌، امید، ‌سالمندی
عنوان انگلیسی The Efficiency of Happiness Training to Increase the Hope in Elderly People
چکیده انگلیسی مقاله Objectives: This research was performed with the purpose of determining the efficiency of happiness training to increase the hope in elderly people. Methods & Materials: The present research is of the applied, pre/post test semi-experimental research with unequal control group. In this research, 24 of the elderly people having the entering conditions were selected by using the available sampling method among the elderly people residing in Mashhad’s elderly person's house being put equally into two groups of experimental and control. Finally the results of 20 of them were studied due to drop out of subjects. Snyder hope questionnaire (1991) was used in order to gather the data. After performing the pre-test, the happiness training program was done in 10 group sessions for the experimental group. At the end of training, post test for two groups and in the follow- up stage the hope test was repeated for the experimental group. Covariance analysis and t paired were used in order to analyse the results. Results: The analysis of the result of the covariance indicated the meaningfulness of the relationship between the hope dependent variable and the independent variable on the level of P< 0.05. The evaluation of the moderated averages of the hope variable in the control and experimental groups showed the orientation of the relationship. The comparison of the scores in the experimental group in the post-test stage with the follow-up stage via t paired test showed no difference in the variables of hope. Conclusion: Finding suggest that skills of happiness increase hope and the effect of happiness training on the hope was consistent in the follow-up stage.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Happiness training, Hope, Elderly
نویسندگان مقاله سارا فیروزه مقدم | s firozeh moghadam
general psychology, allameh tabataba’i university. tehran.iran
گروه روان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)

احمد برجعلی | ahmad borjali
2- assistant professor in clinical psychology, allameh tabataba’i university, tehran, iran.
گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)

فرامرز سهرابی | f sohrabi
2- assistant professor in clinical psychology, allameh tabataba’i university. tehran.iran
گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)

نشانی اینترنتی http://salmandj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-533-1&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده کاربردی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات