|
|
رفاه‌اجتماعی، جلد ۸، شماره ۳۲، صفحات ۳۷-۶۶
|
|
|
| عنوان فارسی |
تحلیل برخی گفتمانهای رفاهی در دوران اصلاحات |
|
| چکیده فارسی مقاله |
طرح مسأله: این مقاله با هدف بررسی برخی گفتمانهای رفاهی در دوران اصلاحات انجام پذیرفته است. در این تحقیق به بررسی خصوصیات و عناصر اصلی ساخت گفتمانهای رفاهی در سخنان رئیس جمهور دوره اصلاحات بین سالهای 1376-1384 پرداخته شده است تا ویژگی‌های گفتمانی این دوره بازشناسی و معرفی گردد و تفسیر و بازشناسی معنا کاوانه از گفتمان رفاهی در بستر تاریخی ـ اجتماعی آن انجام پذیرد. اهمیت این تحقیق از بعد کاربردی، فراهم کردن امکان شناخت کامیابی‌ها و شکستها در عرصه‌های مرتبط با رفاه اجتماعی در دوره اصلاحات و از بعد نظری، فراهم شدن امکان مقایسه و بررسی شباهت‌ها و تفاوتهای گفتمان مسلط رفاه اجتماعی در این دوره با گفتمانهای رایج در دنیا می‌باشد. روش تحقیق: این پژوهش به روش تحلیل گفتمانی در چارچوب نظری میشل فوکو و نورمن فرکلاف و با تکیه بر الگوی تحلیل گفتمان نورمن فرکلاف است. نورمن فرکلاف، گفتمان را در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین، مدنظر قرار می‌دهد. یافته‌ها: گفتمان رفاهی دوران اصلاحات در خصوص مؤلفه‌های اساسی رفاه، جهت گیری‌های مشخصی دارد. این گفتمان تفسیری از عدالت ارائه می‌دهد که به معنای ایجاد فرصتهای مساوی و تضمین دسترسی برابر به امکانهاست. تلقی گفتمان اصلاحی از مفهوم آزادی این است که دین و آزادی را دارای تأثیر متقابل عظیم بر یکدیگر تحلیل می‌کند و همچنین برای آن، دو حد اسلامی و حقوق عمومی قائل است. این گفتمان بر مفهوم توسعه همه جانبه و پایدار تأکید دارد و در بعد سیاسی رفاه، بر مقولاتی نظیر مشارکت، فعالیت احزاب و گروه‌ها و امنیت سیاسی تکیه دارد. در خصوص امنیت نیز گفتمان اصلاحات، جامعه امن را جامعه‌ای مبتنی بر رفتارها و روابط قانونی می‌داند. گفتمان رفاهی اصلاحات با تأکید بر نظام جامع تأمین اجتماعی، معتقد است یک نظام تأمین اجتماعی از هم گسسته، نه می‌تواند عدالت را تأمین کند و نه امنیت را. نتیجه: جهت‌گیری گفتمان اصلاحات در حوزه رفاه اجتماعی متکی بر مولفه‌هایی نظیر توسعه همه جانبه، عدالت ملازم با دین وآزادی، رویکردانسان مدارانه به رفاه و توجه به ابعاد چند گانه رفاه اجتماعی بوده است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
گفتمان، تحلیل گفتمان، رفاه اجتماعی، دوره اصلاحات |
|
| عنوان انگلیسی |
An Analysis of Some Social Welfare Discourses in the Iranian Reformist Government Era |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Objective: This paper aims to examine social welfare discourse in the pried of the reformist government in Iran . To do so we examine the discursive elements of President Khatami’s speeches in the years 1376- 1384. We will try to illuminate and interpret the discourse to find its contextual meanings in their socio-historical situation. This research is applicable and significant since it shows both failures and successes of the social welfare discourses examined. It is also theoretically considerable since it provides a ground for comparison of the similarities and differences of this discourse with its counterparts around the world. Method: This research is methodologically based on Michel Foucault’s and Norman Fairclough’s discourse analysis approaches. In this approach a discourse might be examined in three separate levels including describing, interpreting and explaining. Finding: Our research shows that the Reformist social welfare discourse examined has a very specific and clear orientation. The discourse has a certain notion of justice which is based on providing and promoting equal opportunities and insuring accessibility of all citizens to the opportunities. In addition, the reformist discourse analyzed shows that religion and freedom have major impacts on each other. Furthermore, there are Islamic and legal limits on both issues of religion and freedom. This discourse emphasizes on sustainable and comprehensive development policy. In terms of politics, the discourse analyzed accentuates political participation and promotion of the political parties and groups activities. It also stresses on social security and protection of all citizens based on law and regulations. The reformist discourse emphasize on a complete system of social welfare and justice. As can be seen, the reformist discourse analyzed cannot be categorized and likened to one of the current prevalent social welfare discourses in the world such as the discourses of the liberal democratic, social democratic, neo right liberal and conservative discourse. The reformist discourse is different to those discourses since it has an Islamic nature. Given this religious and Islamic nature, the reformist discourse has a different sense and definition of justice, freedom and other social welfare elements. Results: Our examination shows that the reformist discoursed analyzed is oriented and highlighted comprehensive development, justice with religion and freedom and a humanistic approach to social welfare. The reformist discourse analyzed intended and aspired to change the power relations with full consideration of the Islamic Republic of Iran. Our research demonstrates that the reformist discourse analyzed is a very modern discourse of social welfare since it emphasises human development and considers human forces as the main sources of wealth and power. However, we should mention that the reformist discourse could not attract the attention of the poor and the lower classes though the academics and the elites celebrated it and it was appropriate to meet the needs and necessities of Iranian society. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
روزبه کردونی | roozbe kardooni
نعمت الله فاضلی | nematollah fazeli
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://refahj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-169&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
دریافت فایل مقاله |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
رفاه اجتماعی |
| نوع مقاله منتشر شده |
اصیل |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|