|
|
Practice in Clinical Psychology، جلد ۵، شماره ۳، صفحات ۱۶۷-۱۷۶
|
|
|
| عنوان فارسی |
اثر بخشی درمان تعاملی مادر-کودک (PCIT) بر شاخص اضطراب کودکان پیش دبستانی، گونه ای از کارآزمایی کنترل شده تصادفی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه: اضطراب از رایج ترین اختلالات دوران کودکی به شمار می آید. پاره ای از رویکرد های درمانی، درمان نشانگان اضطراب را در بستری تعاملی تبیین می نمایند. در این راستا درمان تعاملی والد کودک در آمریکا و تعدادی از کشور ها با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است اما کاربرد آن در آسیا محدودتر بوده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان اثر بخشی رویکرد درمان تعاملی مادر-کودک بر شاخص اضطراب کودک با توجه به مولفه اضطراب مادر صورت پذیرفت. روش: در یک مطالعه تجربی در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با پیش آزمون و پس آزمون، از میان والدین مراجعه کننده به دو کلینیک ترک اعتیاد در مناطق 7 و 9 شهر تهران جهت درمان با نگهدارنده متادون، نمونه ای به حجم 72 نفر (72=N) مادر و کودک (سنین 41-19 با میانگین سنی: 29.4) با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و پس از انجام غربالگری و اخذ بالاترین نمرات با توجه به نمره برش مفروض در شاخص اضطراب(میزان پاسخ دهی=94%)، در قالب دو گروه آزمایش و کنترل و سه سطح اضطراب خفیف، متوسط و شدید مادر(میزان پاسخ دهی=91%) در مجموع شش گروه(12=n) کاربندی شدند. پروتکل درمان تعاملی مادر کودک طی مدت 12 جلسه هفتگی به گروه های آزمایش ارائه شد. از شرکت کنندگان پیش تست و پست تست(پس از دوازده هفته آموزش) به عمل آمد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی(آنوا) و آزمون تعقیبی شفه نشان داد که درمان تعاملی مادر کودک در اثر گذاری بر کاهش اضطراب کودکان با والد مضطرب در سطح خفیف موثر بوده است(001/0>p). این در حالی است که درمان مذکور در کاهش نشانگان اضطراب در کودکان دارای والد مضطرب در سطح شدید و متوسط اثر بخش نبوده است(05/0
|
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
Evaluation of Parent-Child Interaction Therapy on Anxiety Level in Pre-Elementary School Children: A Randomized Controlled Trial |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Objective: Anxiety is one of the most common disorders of childhood. The treatment Interaction therapy can be used for determining anxiety symptomsis . In line with this, the Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) has been successful in America as well as in some other countries. However, the application of this approach was more limited in Asia. The present study aimed at evaluating the extent of the effect of PCIT approach on child’s anxiety level according to mother’s anxiety index. Methods: This randomized controlled trial was conducted at Bijan Center for Substance Abuse Treatment in Tehran, Iran, from December 1, 2013 to November 1, 2014. It involved parents referred to two addiction clinics for methadone maintenance treatment in regions of 7 and 9 in Tehran. A sample of 72 mothers and children (aged between 19 and 41 years with an average age of 29.4 years) were selected by convenient sampling method. According to the assumed cutting point score in anxiety index (response rate=94%), the subjects were assigned to two groups, i.e., control and experimental. Based on the three levels of mother’s anxiety, i.e., low, medium, and high levels (response rate=91%), the subjects were sub-divided into six groups. PCIT protocol was presented to experimental groups during the six weekly sessions. A pretest and a posttest (after 12 weeks of training) were administered to the participants. The analysis of data was done by two-way factorial variance analysis test (ANOVA), Scheffe Post-hoc test, and Chi-square using IBM SPSS Statistics Version 20 (IBM Corp., Armonk, NY, USA). Results: The results showed that PCIT has been effective in reducing the anxiety among children whose mothers had low anxiety level (P< 0.001) while it was not effective in reducing the anxiety symptoms in children whose mothers had medium and high anxiety levels (P>0.05). Confidence interval of scores of children’s anxiety in the group of mothers with low anxiety was 95%, which was estimated to be 6.94(3.68-10.19) in experimental group and 12.91 (9.59-16.22) in control group. Conclusion: Implications of these protocols are discussed with regard to their unique potential to address the clinical needs of young children with internalizing problems. However, further research into the evaluation of PCIT using a randomized controlled trial is recommendable. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
بیژن پیرنیا | bijan pirnia
department of psychology, faculty of human sciences, university of science and culture, tehran, iran.
دانشگاه علم و فرهنگ
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علم و فرهنگ (University of science and culture)
الهه نجفی | elaheh najaf
m.a in clinical psychology, islamic azad university branch of arak, arak, iran
دانشگاه اراک
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اراک (Arak university)
امیر لشکری | amir lashkari
m.a in clinical psychology, islamic azad university branch of roudehen, tehran, iran
دانشگاه رودهن
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات (Islamic azad university science and research branch)
گلاره صابر مجیدی | gelareh saber majidi
m.a in psychology, payam noor university of south tehran, tehran, iran
دانشگاه پیام نور
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://jpcp.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-291-2&slc_lang=en&sid=en |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/309/article-309-420855.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
سوء مصرف و وابستگی به مواد |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|