Hormozgan Medical Journal، جلد ۱۶، شماره ۶، صفحات ۴۶۷-۴۷۵

عنوان فارسی مطالعه فونستیک پشه خاکی‌های فلبوتومینه (دیپترا: سایکودیده) در شهرستان سراوان، جنوب شرقی ایران
چکیده فارسی مقاله مقدمه: لیشمانیوز جلدی در ایران غالباً به وسیله پشه خاکی‌های فلبوتوموس پاپاتاسی و فلبوتوموس سرژنتی به انسان انتقال می‌یابد. هدف از این مطالعه تعیین ترکیب گونه‌ای و فراوانی پشه خاکی‌ها در شهرستان سراوان بود. روش کار: در این مطالعه صحرایی، صید پشه خاکی‌ها با نصب تله‌های کاغذی چسبان از اماکن خارجی صورت ‌گرفت. تشخیص نمونه‌ها بر اساس ویژگی‌های مرفولوژیک ژنیتالیای نرها و اسپرماتکا و فارنکس ماده‌ها انجام می‌شد. نتایج: نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که سرژانتومیا تیبریادیس (18 درصد)، فلبوتوموس آلکساندری (5/16 درصد) و فلبوتوموس کازرونی (3/14 درصد) غالب‌ترین گونه‌های جمع‌آوری شده بودند. در این مطالعه گونه‌های فلبوتوموس النوره، فلبوتوموس برژروتی، فلبوتوموس مثقالی، سرژانتومیا هودسونای، سرژانتومیا کریستوفرسی، سرژانتومیا مروینه، سرژانتومیا دریفوزی، سرژانتومیا دنتاتا، سرژانتومیا گره کووی، سرژانتومیا آفریکانا و سرژانتومیا تئودوری برای اولین بار از شهرستان سراوان گزارش می‌شوند. نتیجه‌گیری: در این مطالعه فلبوتوموس پاپاتاسی، فلبوتوموس سرژنتی و فلبوتوموس آلکساندری 6/69 درصد نمونه‌های صید شده را تشکیل دادند. این گونه‌ها به ترتیب ناقلین قطعی لیشمانیا میجر، لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا اینفانتوم در ایران هستند
کلیدواژه‌های فارسی مقاله لیشمانیوز - فراوانی - سراوان - ایران

عنوان انگلیسی Faunistic study and abundance of the phlebotomine sand flies in Saravan County, South-East Iran
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Cutaneous Leishmaniasis is transmitted to humans mainly by Phlebotomus papatasi and P. sergenti sand flies in Iran. This survey was conducted in order to determine species composition and abundance of sand fly species in Saravan County. Iran Methods: This field study was conducted in 1997-1998. Sand flies were collected from outdoors by sticky paper traps. Identifications were based on the morphology of the male genitalia and female spermatechae and pharynges using standard keys. Results: Based on the results, S. tiberiadis (18%), P. alexandri (16.5%) and P. kazeruni (14.3%) were found to be the most abundant species. Other species were P. sergenti, S. clydei, S. hodgsoni, P. papatasi, S. sintoni, S. christophersi, S. baghdadis, S. iranica, S. mervynae, P. eleanorae, P. bergeroti, S. dreyfussi, S. dentata, P. mesghali, S. grekovi, S. theodori and S. africana, respectively. During the study period, the species of P. eleanorae, P. bergeroti, P. mesghali, S. hodgsoni, S. christophersi, S. mervynae, S. dreyfussi, S. dentata, S. grekovi, S. africana and S. theodori were captured for the first time from this county. Conclusion: In this study, P. papatasi, P. sergenti and P. alexandri comprised 69.6% of catches during the study period. These species are the proven vectors of Leishmania major, L. tropica and L. infantum in Iran, respectively.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Leishmaniasis - Abundance - Saravan - Iran

نویسندگان مقاله دکتر حمید کثیری | h kassiri


دکتر عزت الدین جوادیان | e javadian



نشانی اینترنتی http://hmj.hums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-48-40&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات